Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΓΑΤΟ ΙΣΑΑΚ

Οι συνέπειες του τρίμηνου (εκούσιου) εγκλεισμού μου στο χωριό είναι πολλές, πρακτικές κυρίως γιατί κάποια πράγματα που κάνω στην πόλη έμειναν στη μέση ή ακυρώθηκαν. Όπως για παράδειγμα οι δουλειές που κάνω και δύσκολα πια μπαίνουν στη σειρά καθώς μέσα σε αυτές τις 100 ημέρες άλλαξαν τόσα πράγματα στη ζωή μας και το μέλλον, φοβάμαι πως κρύβει τόσες εκπλήξεις που δεν θα προλαβαίνουμε να τις μετρήσουμε!   

Αυτό είναι ένα μέρος των σκέψεων που με συνόδευαν τις δυο ημέρες που βρέθηκα στην Αθήνα για λόγους που έχουν να κάνουν με την φροντίδα των δοντιών μου.  Το άλλο μέρος είχε να κάνει με τους φίλους που βίωσαν ο καθένας με τον τρόπο του τα περιοριστικά μέτρα και όσο κι αν μάθαινα απ’ αυτούς με το τηλέφωνο και το δίκτυο ανυπομονούσα να τους ακούσω από κοντά και λυπάμαι που δεν μου έφτασε ο χρόνος να δω περισσότερους.

Έτσι μετά από ένα σύντομο πέρασμα στο κέντρο της πόλης το οποίο ομολογώ πια δεν αναγνωρίζω έτσι που το είδα με κλειστά καταστήματα, περιορισμούς στην λειτουργία άλλων και φυσικά με την αραιή, σαν να είναι Αύγουστος κίνηση.  Μόνο στην Αχαρνών και τους παραδρόμους της η κίνηση έδειχνε κανονική αλλά οι εικόνες που έβλεπα δεν ήταν της Αθήνας που ξέραμε αλλά ενός προάστίου της που κατοικείται κυρίως από Αφροασιάτες.

Το απόγευμα της Πέμπτης συναντηθήκαμε στον «Ναυτίλο» με τον Άρχοντα της Σόλωνος και τους ευρύτερου κέντρου της Αθήνας, Βασίλη Χατζηϊακώβου και αφού είπαμε ότι είχαμε να πούμε περπατήσαμε μαζί το κομμάτι της Χαριλάου Τρικούπη από Ακαδημίας ως Πανεπιστημίου με προορισμό το Polis για να ταίσουμε τον γάτο Ισαάκ που κι αυτός είναι θύμα των περιοριστικών μέτρων ως προς τη λειτουργία των καταστημάτων. Αυτός βέβαια ήταν μαθημένος να ζει στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου και ποτέ δεν έχει βγει στο δρόμο αλλά σίγουρα του έλειψε η κίνηση που είχε το Polis από κόσμο που σχετίζεται κυρίως με τη συγγραφή, τις εκδόσεις και την τέχνη. Όχι γιατί περίμενε να του φέρουν κανένα μεζεδάκι, μόνο χαιρετισμούς εισέπραττε και πολύ συμπάθεια απ’ όσους τον πρόσεχαν.

Για το φαγητό του υπεύθυνος ήταν κυρίως ο Βασίλης και ο οποίος δεν τον ξέχασε όλες τις ημέρες της καραντίνας και κάθε μέρα κατηφόριζε ως το Polis να τον ταίσει και μαζί με αυτόν έτρωγαν κάνα δυο άλλες αδέσποτες γάτες που τους έχει κάνει χάρη ο άτιμος να κυκλοφορούν στην επικράτειά του χωρίς ποτέ αυτές να παραβιάσουν τις δικές του κρυφές γωνιές, τις οποίες μάλιστα υπερασπίζεται με σθένος και έτοιμος πάντα για καυγά.

Πήγαμε στο Polis και μόλις μας είδε ήρθε και τρίφτηκε στα πόδια του Βασίλη ο οποίος του άνοιξε την κονσέρβα και ο Ισαάκ αμέσως την άδειασε ενώ δοκίμασε και από την άλλη που έβαλε για την ωραία αδέσποτη γάτα δείχνοντας της έτσι ότι αυτός είναι ο άρχοντας του αιθρίου. Φοβισμένη η γάτα περίμενε υπομονετικά να πάει ο Ισαάκ να πιει νερό να φάει ότι της άφησε ο αχόρταγος γάτος και πήγε και χώθηκε πίσω από τις πικροδάφνες περιμένοντας την επομένη επίσκεψη του Βασίλη και το τέλος της καραντίνας. Γιατί, όσο και αν τον ενδιαφέρει το φαγητό, κάποια πρόσωπα που συχνάζουν στο Polis σίγουρα του λείπουν έστω και αν έρχονται εκεί με άδεια χέρια. 

ΑΘΗΝΑ, 16052020