Καλά είναι να ασχολούμαστε με ονειροπαγίδες και άλλα όμορφα της
πόλης, αλλά ας περάσουμε σε πράγματα λίγο πιο σοβαρά. Άκουγα ώρα πολλή τώρα, μια
κυρία, υποψήφια της «ΕΛΙΑΣ», καινούργιο πρόσωπο όπως αυτοπροσδιορίστηκε να
μιλάει σε κάποιο ραδιόφωνο και να λέει τέτοιες κοινοτυπίες που αν τις έλεγε σε
μια πραγματική ελιά, αυτή θα ξεραίνονταν αμέσως. Δεν ξέρω που τις βρίσκουν,
αυτή και πολλές άλλες γυναίκες και άνδρες και τις βάζουν στις λίστες των υποψηφίων
ευρωβουλευτών και δεν θέλω μέρα που είναι και ετοιμάζομαι να βγω μια μεγάλη
βόλτα στην πόλη να κάνω περίεργες σκέψεις.
Δεν μπορώ όμως να αφήσω να μας προσπεράσει μια πολύ ωραία
σκηνή (συμπαθάτε με για την μη αποκαλυπτική φωτογραφία, για λόγους δεοντολογίας
μοιάζει πρόχειρη) που είδα χθες στη Διονυσίου Αεροπαγίτου και με συγκίνησε. Μια
ώριμη κυρία, οργανωμένη με καλή φωτογραφική μηχανή και μπαστούνι ευστάθειας για
καλύτερη δουλειά για την γνωριμία της με
την Αθήνα και τα στοιχεία της και όχι σαν το πλήθος που δουλεύει με τα τηλέφωνα
και άλλα χαζοεργαλεία, να έχει κάτσει ώρα πολλή και να φωτογραφίζει με πολλή προσοχή
και ευλάβεια τα λουλούδια μιας αληθινής ελιάς που είναι δίπλα από τον πεζόδρομο.
Δεν ξέρω τις σας λέει μια τέτοια σκηνή αλλά εμένα, με
συγκίνησε. Για το θέμα αλλά και για τον τρόπο της άγνωστης και ιδιαίτερα ευγενικής
κυρίας που έδωσε προσοχή σε αυτή τη σπουδαία στιγμή, της ανθοφορίας της ελιάς.
Στιγμή που συνήθως εμείς προσπερνάμε και ψάχνουμε, όπως κάνουν πολλοί συμπολίτες
μας σήμερα (στο Κάραβελ ακούω) να δώσουν νόημα στη ζωή τους και να συνεχίσουν
τη μόνη δουλειά που ξέρουν να κάνουν, να πουλάνε παλιές ιδέες σε καινούργια
συσκευασία και με καινούργιο όνομα, να μας ξεγελάσουν.
ΑΘΗΝΑ, 13042014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου