Ξεμάθαμε ακόμη και όσοι μεγαλώσαμε στα χωριά λίγες δεκαετίες πριν
και κάποια πράγματα που είναι αυτονόητα για τον πραγματικό κόσμο δεν μπορούμε
πια να τα καταλάβουμε. Για παράδειγμα, το πότε ζευγαρώνουν τα γίδια (τα
κανονικά και όχι αυτά τα δίποδα που βρίζουμε κάθε μέρα για τα χάλια μας) και
πότε έρχονται στη ζωή τα πρώτα κατσικάκια, πότε αρμέγουν γάλα από τα ζωντανά
και πότε αυτά ησυχάζουν.
Σε αυτές τις σκέψεις οδηγήθηκα σαν σήμερα, μετά από την αποτυχία
να ανέβω στη Δίρφυ έκατσα κοντά σε κάτι ποτίστρες και υποδέχθηκα κυριολεκτικά
ένα κοπάδι ωραία και περιποιημένα γίδια που ήρθε τρέχοντας να ξεδιψάσει και σαν
ήπιε νερό, το οποίο μεταφέρει ο νοικοκύρης τους με βυτίο γιατί οι πηγές του
βουνού στέρεψαν και αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα για το οποίο κανένας δεν
μιλάει, απλώθηκαν στον ήλιο να μηρυκάσουν, κατσίκες και τραγιά, ήσυχα την τροφή
τους.
Παραδόξως στον αέρα δεν πλανιόταν η γνωστή μυρωδιά του μαρκάλου, όπως
λέγεται ο οίστρος αυτών των ζώων που δεν σε αφήνει να σταθείς κοντά τους και
μόνο ένα σιούτο τράγο είδα να κάνει άσεμνες κινήσεις με τη γλώσσα του σε μια
κατσίκα αλλ’ αυτό ήταν μόνο και δεν δόθηκε καμιά συνέχεια σε πιο ενδιαφέροντα
πράγματα. Ρώτησα τον νοικοκύρη αν τέλειωσε ο μαρκάλος και μου απάντησε πως τα
γίδια του ήταν ήδη ένα μήνα γκαστρωμένα και ότι από τον Νοέμβρη κιόλας θα έχει
γεννήσεις.
Τούτο δεν γίνονταν παλιότερα, άφηναν τον μαρκάλο να γίνει όποτε
του έρχονταν του κοπαδιού και συνήθως τέλειωνε ως τα μέσα του Σεπτέμβρη και τα
κατσικάκια γεννιόνταν μετά από τον Ιανουάριο και διοχετεύονταν στην αγορά του
Πάσχα. Τα τελευταία όμως χρόνια με τον εξευτελισμό των τιμών του κρέατος από τα
ελληνικά ζώα ελεύθερης βοσκής όσοι από τους νοικοκυραίους διατηρούν ακόμη λίγα
κοπάδια φροντίζουν να ξεμπερδεύουν γρήγορα με την αναπαραγωγή γιατί εκείνο που τους
ενδιαφέρει είναι το γάλα και το οποίο ευτυχώς γι’ αυτούς έχει κάποια
ικανοποιητική τιμή και έτσι κρατάνε ακόμη λίγα κοπάδια.
Έτσι δικαιολογείται πως ένα κοπάδι γίδια στις υπώρειες της Δίρφυς που
σε άλλες εποχές το καλοκαίρι δεν μπορούσες να το πλησιάσεις από τη μυρωδιά του
μαρκάλου μοσχοβολούσε ρίγανη και πουρνάρι…
ΑΘΗΝΑ, 31072016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου