ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Ο Λάμπρος Ν. Γιαννούλης από τον Πρόδρομο Πρασιάς Ευρυτανίας χορεύει 

με το βιολί του Γιώργου Πότσιου (Ζιαβλάνη) στο πανηγύρι του Αι – Γιαννιού.

Ήταν μια πικρή μέρα η χθεσινή για κάποιες οικογένειες φίλων αλλά και μένα καθώς μαζί μετρήσαμε τρεις ανθρώπους λιγότερους από τους ήρωες των μικρών πατρίδων, όπως τους αποκαλούσα και είχα την τύχη να τους γνωρίσω και την τιμή να μοιραστώ μαζί τους σελίδες από μια ζωή γεμάτη από αγώνες για την προκοπή το σπίτι τους και τον τόπο τους.

Ήταν από τους τελευταίους καθώς όσοι μένουν πίσω μετριούνται στα δέκα δάχτυλα πλέον αυτοί οι άνθρωποι που παιδιά ή έφηβοι πέρασαν και μεγάλωσαν στην τραγική δεκαετία του 1940 – 1950 και κατόπιν, στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δυνάμεις τους μπήκαν στον αγώνα της ζωής και τον κέρδισαν. Πρόκειται για τη γενιά των γονιών μας που ανέστησε μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό Ελλάδα και η οποία είχε την ελπίδα πως εμείς θα την ανεβάζαμε πιο ψηλά αλλά αντιθέτως, φεύγουν απ’ αυτόν τον ακατανόητο για όλους μας πλέον κόσμο με την πίκρα των σκληρών διαψεύσεων. 

Η Γεωργία Τσιατσιάνη από τα Λαγκαδάκια των Βραγγιανών Αργιθέας

Έτσι από χθες δεν μπορούμε πια να ξανακουβεντιάσουμε με τον Γιώργο Κουκουλιάκο, τον εξαίρετο άνθρωπο στο καφενείο του οποίου στον Αμάραντο Καρδίτσας ενηλικιώθηκαν όλοι οι νέοι τότε και σήμερα ώριμοι συγχωριανοί και άκουσαν άπειρες ιστορίες από τον έμπειρο κυνηγό. Ούτε και η Γεωργία Τσιατσιάνη, από τον παραποτάμιο συνοικισμό Λαγκαδάκια των Βραγγιανών Αργιθέας θα μας περιμένει δίπλα στο τζάκι της να μας καλοδεχτεί και να μοιράσει την πείρα μιας γυναίκας που όλη της ζωή πάλεψε με τα χωράφια της και τα κοπάδια της για να αναστήσει την πολυμελή οικογένειά της. Ούτε όμως και τον Λάμπρο Ν. Γιαννούλη, άνθρωπο δοκιμασμένο σε όλες τις δυσκολίες της ζωής και εξαίρετο τσέλιγκα από τον Πρόδρομο Πρασιάς Ευρυτανίας θα καμαρώσουμε να χορεύει στα πανηγύρια και να γιορτάσουμε μαζί μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής.

Ο Γιώργος Κουκουλιάκος από τον Αμάραντο Καρδίτσας

Ο Γιώργος Κουκουλιάκος, η Γεωργία Τσιατσιάνη και ο Λάμπρος Ν. Γιαννούλης ήταν από τους ανθρώπους που συνάντησα στις περιπλανήσεις στην ορεινή Ελλάδα οι οποίοι ήταν για μένα εξαιρετικοί αφηγητές και μου έδωσαν πολλές και πολύτιμες πληροφορίες για αυτά που αναζητούσα για τα κείμενά μου στις «Μικρές Πατρίδες» και τα βιβλία που φτιάχνω και πολλά απ’ όσα μου είπαν θα διαβάσετε στις επόμενες εκδόσεις. Λυπήθηκα που έφυγαν, με βάσανα δυστυχώς όλοι αλλά έχοντας όμως κάνει ένα πλήρη κύκλο ζωής, αφιερωμένο στον τόπο τους και στους δικούς τους ανθρώπους.

Με την απώλειά τους κλείνουν από ένα σπίτι σε κάθε χωριό, μέγεθος αν και φαίνεται ασήμαντο είναι εντούτοις τρομερό γιατί, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος ή κάποια να τους αναπληρώσει στο ρόλο, αλλά κυρίως στην ύπαρξη και την παρουσία τους στις απισχνασμένες πλέον κοινότητες των Ελλήνων. Καλό τους ταξίδι στην αντιπέρα όχθη της ζωής και καλή αντάμωση στους ουρανούς των μικρών μας πατρίδων…

ΑΘΗΝΑ, 15072016