Πως κυλάει ο άτιμος ο χρόνος!!!! Σαν σήμερα πριν από 40 χρόνια, στις 20 Μαρτίου 1978 το μεσημεράκι παρουσιάστηκα στο 11ο
Σύνταγμα Πεζικού (Κόρινθος) να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία. 28 μήνες ήταν τότε
ο χρόνος που έπρεπε να υπηρετήσουμε στο Στρατό Ξηράς ενώ για τα υπόλοιπα σώματα
ήταν κάτι μήνες παραπάνω.
Ήμουν 19
χρονών τότε, είχα ένα φόβο που έφευγα για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι αλλά
δεν με ένοιαζε και σύντομα συνήθισα τις μεταθέσεις, από το Γύθειο, στη Σπάρτη
ως τον Έβρο. Μου άρεσε μάλιστα που ήμουν τόσο μακριά, στο Μέγα Δέρειο κι ας ήταν
μια απομονωμένη μονάδα με λίγους στρατιώτες. Μου άρεσε εκεί γιατί είχε πολλά
δάση από βελανιδιές και ένα σωρό χωματόδρομους που περπατούσαμε να πάμε στο χωριό
με τους Πομάκους με τους οποίους είχαμε αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις. Μου
άρεσαν και τα ταξίδια που έκανα δυο – τρεις φορές με τρένο από εκεί στην
πατρίδα. Έβλεπα τότε μια Ελλάδα γεμάτη κόσμο, καλλιέργειες, δραστηριότητα που
δεν είχα χθες που πήγα με τρένο στην Καρδίτσα.
Κάνα χρόνο υπηρέτησα στη Λαμία,
στην 64 ΜΕ και καθώς είχα πάρει και δυο σαρδέλες εκτέλεσα και χρέη επιλοχία,
γεγονός που μου επέτρεπε να βγαίνω κάθε μέρα έξοδο στην πόλη και να πηγαίνω τα
Σαββατοκύριακα στο χωριό να κάνω διάφορες δουλειές. Εκεί έκανα και τις πρώτες
παρέες, γνώρισα και κορίτσια, περνούσα καλά μέχρι που ήρθε ο Απρίλιος του 1980
και απολύθηκα και ξεκίνησα μια άλλη θητεία που κρατάει ως τα σήμερα και ως φαίνεται
θα κρατήσει για πολύ ακόμη και οι 25 μήνες στρατιωτική θητεία να εγγράφονται στη
μνήμη σαν η πιο ξέγνοιαστη περίοδος της ζωής μου και ομολογώ, όλο και πιο συχνά
τη νοσταλγώ!
ΑΘΗΝΑ, 20032017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου