ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΔΥΟ ΤΣΟΠΑΝΟΣΚΥΛΩΝ

Είδηση μας έλεγαν παλιότερα οι δάσκαλοί μας στη δημοσιογραφία, δεν είναι το δάγκωμα ενός ανθρώπου από σκύλο αλλά το αντίθετο. Είδηση έλεγαν είναι να δαγκώσει ένας άνθρωπος κάποιο σκύλο και εμείς το κρατούσαμε σαν αξίωμα, αξίωμα που δεν μας έβλαψε – αντιθέτως βοήθησε πολλούς από τη σειρά μου να προχωρήσουν καλά στη δουλειά…

Είδηση κατά συνέπεια δεν είναι να φιλιούνται δυο άνθρωποι, ανεξαρτήτου ηλικίας και ακόμα και του ίδιου φύλλου γιατί πάνω κάτω όλοι ξέρουμε τι σημαίνει ένα φιλί. Από την περίπτωση βεβαίως εξαιρούνται κάποια φιλιά που γίνονται για να προκαλέσουν μια συζήτηση ή έχουν ένα στόχο. Έτσι πέρασαν στην ιστορία φιλιά όπως του Μπρέζνιεφ με τον Χόνεκερ ή της Μαντόνα με την Μπρίτνεϊ Σπίαρς (δείτε τις χθεσινές εφημερίδες για περισσότερα) τα οποία έγιναν διάσημα γιατί πίσω από το φιλί, έκρυβαν ένα σωρό πράγματα που δεν μπορούσαν να ειπωθούν αλλιώς στον κόσμο και χρειάζονταν ένας τρόπος να μεταδώσουν την πληροφορία.

Είδηση τέλος δεν είναι να φιλιούνται δυο σκύλοι, όπως αυτά τα νεαρά τσοπανόσκυλα του Τάκη Φασούλη (Καραμπίνα) από το Κεφαλοχώρι της Κόνιτσας γιατί αυτά συνηθίζουν να γλείφονται όταν παίζουν και καμιά φορά το ένα επιχειρεί να αρπάξει από το στόμα του άλλου λίγη τροφή ή να μοιραστεί με τη γλώσσα του μια νοστιμιά από τα ξένα δόντια.

Τέτοια παιχνίδια συνηθίζονται πολύ μεταξύ των νεαρών σκύλων και δεν τα παρεξηγεί κανένας, αλλά σαν έρθει η ώρα της ενηλικίωσης και αναλάβουν τις ευθύνες τους στο κοπάδι και το μαντρί, τότε τα δόντια τους τα έχουν μόνο για το λαιμό των λύκων και της γλώσσα μόνο για το αίμα των αιωνίων αντιπάλων τους σαν αυτοί πέσουν στα νύχια τους.

ΑΘΗΝΑ, 05022012