TA ΒΑΣΑΝΑ ΕΝΟΣ ΜΝΗΜΕΙΟΥ

Πάνε περισσότεροι από πέντε μήνες από τότε που κάποιοι άγνωστοι, αλλά με πολύ γνωστή την υπογραφή τους στην πόλη, έσπασαν με βαριοπούλα την μαρμάρινη επιγραφή που ήταν τοποθετημένη στο όντως ακαλαίσθητο τσιμεντένιο τοιχίο που κόβει το πεζοδρόμιο μπροστά στο άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, στο πάρκο που φέρει το όνομά του δίπλα από τη Βασιλίσσης Σοφίας. Πάνω σε αυτό το μάρμαρο ήταν χαραγμένες πληροφορίες για τον μεγάλο πολιτικό και μετά το σπάσιμο, ένα μεγάλο κομμάτι του έμεινε στο έδαφος όπως τα μπάζα για πολλές ημέρες και σαν να ήταν αόρατο δεν απασχόλησε κανέναν.

Αυτό έγινε πιθανώς γιατί και αυτός ο βανδαλισμός, όπως δεκάδες άλλοι που συμβαίνουν καθημερινά στην πόλη έγινε από αοράτους. Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί γιατί δεν πρόκειται για μια περίπτωση που έγινε σε κάποιο αδιάφορο παράδρομο στα Κάτω Πατήσια ή στο Νέο Κόσμο. Αυτός ο βανδαλισμός έγινε σε ένα από τα καλύτερα φυλασσόμενα σημεία των Αθηνών καθώς στα πενήντα μέτρα από εκεί βρίσκεται το πλέον φρουρούμενο  από κάθε άλλο κτίριο που στεγάζει την πρεσβεία των ΗΠΑ και δίπλα σχεδόν είναι η επίσης καλά φρουρούμενη είσοδος του Μεγάρου Μουσικής, χώροι που σίγουρα καλύπτονται και ένα πλήρες σύστημα βιντεοσκόπησης από το οποίο ούτε κουνούπι περνά απαρατήρητο.

Έτσι αποκλείεται να μην πήραν είδηση  τον τύπο ή τους τύπους που κομμάτιασαν την μαρμάρινη επιγραφή. Τους είδαν, μπορεί και να τους έκαναν χάζι από τις κάμερες αλλά κανένας δεν κουνήθηκε προς το σημείο να τους αποτρέψει ή να τους πιάσει, προφανώς για να μη θεωρηθεί ως εγκατάλειψη θέσης  η απομάκρυνση από το φυλάκιο. Αυτό βεβαίως και το ήξεραν οι δράστες με τη βαριοπούλα και κινήθηκαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα, πιθανόν να έφτασαν εκεί και να έκαναν ότι έκαναν μέρα μεσημέρι και χωρίς κουκούλες.

Και καλά, αυτοί δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, να αποτρέψουν τον βανδαλισμό ή να προστατεύσουν το μνημείο αλλά δεν βρέθηκε όμως ούτε ένας από τους εκατοντάδες περαστικούς να ειδοποιήσει κάποια από τις υπηρεσίες του Δήμου ή κάποιου άλλου φορέα να περιληφθεί της υπόθεσης. Σίγουρα κάποιος θα υπάρχει, γιατί δεν πρέπει να φύτρωσε από μόνο του το μάρμαρο στον τοιχίο, που να νοιάζεται για την παρουσία του εκεί ούτε βέβαια αν αυτό καθημερινά φιλοξενεί ένα ακαταλαβίστικο σύνθημα ή γράφιτι.

Πέντε μήνες μετά, το σπασμένο μάρμαρο δεν είναι πια στο πεζοδρόμιο αλλά δεν μπήκε στη θέση του, το ίδιο ή ένα αντίγραφό του για να εξυπηρετεί το σκοπό που είχε η πινακίδα. Πόσο τώρα θα συνεχίσει να υπάρχει και το υπόλοιπο, είναι ζήτημα χρόνου να περάσουν πάλι οι αόρατοι βάνδαλοι να το ξεπαστρέψουν μιας και κανείς δεν νοιάζεται πια για 
τέτοια. 

AΘΗΝΑ, 06112018. Εφημερίδα "Φιλεύθερος", 30102018, σελ. 37.