Εκεί που είχα ξεχάσει πως είναι η Ελλάδα πάνω από τα Τέμπη
και από βουνά δεν περπατούσα τίποτα παραπέρα από το Βελούχι και τα Άγραφα (άντε
και λίγο Γράμμο από τα Μαστοροχώρια) να που ιδιαίτεροι λόγοι με οδήγησαν και
στα βουνά της Μακεδονίας. Μέχρι στιγμής αγναντεύω από την Έδεσσα το Βόρρα
(Καιμακτσαλάν), το Πάικο ενώ η χάρη μου
έφτασε για πρώτη φορά ως τη Φλώρινα και φυσικά γνώρισα και μου άρεσε πολύ η
λίμνη Βεγορίτιδα. Έτσι σιγά – σιγά ανακαλύπτω έναν καινούργιο και μου αρέσει
πολύ αυτές τις ημέρες που τα δέντρα αρχίζουν
να ντύνονται με τα φθινοπωρινά τους.
Δεν είναι όμως ίδια τα χρώματα του Φθινοπώρου στην Πέλλα με αυτά
της Ρούμελης και της Ευρυτανίας γιατί άλλων ειδών δέντρα γεμίζουν τα δάση της ενώ
το πεδινό τοπίο της επηρεάζεται από τα λογής – λογής οπωροφόρα που κυριαρχούν σε
κάθε σημείο και δημιουργούν μια άλλη αίσθηση του Νοέμβρη καθώς αυτά φοράνε τα
πιο φλογερά ρούχα τους για να υποδεχτούν το χειμώνα και να ξυπνήσουν την Άνοιξη
γεμάτα άνθη!
ΑΘΗΝΑ, 01112018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου