ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ

 

Καθώς παρακολουθούμε στις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία και τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τις πανάρχαιες εστίες τους στην Μαύρη Θάλασσα, αναλογιζόμαστε πόσες φορές επαναλαμβάνεται το ίδιο δράμα. Από τότε που απελευθερώθηκε η Ελλάδα και έτσι το ελλαδικό κράτος έγινε το σημείο που εύρισκαν καταφύγιο οι κατατρεγμένοι, οι διωγμοί των Ελλήνων ιδίως κατά τον 20ο αιώνα από την Μικρά Ασία, τον Εύξεινο Πόντο, την Κωνσταντινούπολη και την Ανατολική Θράκη, τα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και την Αφρική ήταν ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, απόρροια πολεμικών συγκρούσεων αλλά και μέσα στις πολιτικές που εφάρμοζαν πολλά ιδιαίτερα καθεστώτα αυτούς τους χρόνους.

Έτσι βλέπουμε αυτές τις ημέρες δεκάδες δημοσιεύματα στον παραδοσιακό τύπο και πιο πολύ στα ΜΚΔ που αφορούν τον ελληνισμό της Ουκρανίας και της μαρτυρικής Μαριούπολης, μια ελληνικής πόλης στη Μαιωτίδα Λίμνη (Αζοφ) όπου εκβάλλει ο ποταμός Τάναϊς (Δον) σύνορο Ευρώπης και Ασίας κατά τον Στράβωνα. Γύρω από την Μαριούπολη δεκάδες είναι τα ελληνικά χωριά και όλη η περιοχή δοκιμάζεται από τον πόλεμο. Οι ειδήσεις που έρχονται από εκεί είναι αποκαρδιωτικές τόσο για τους Ουκρανούς, όσο και τους Έλληνες που για μια σειρά λόγων βρίσκονται σε δυσκολότερη θέση και δικαίως προκαλούν ιδιαίτερα αισθήματα συμπάθειας στην Ελλάδα που προσπαθεί με όσους τρόπους επιτρέπουν τα πράγματα να παρέμβει και να τους υποστηρίξει, υλικά και ηθικά.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έγινε η αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε περισσότερα για τους Έλληνες της Ουκρανίας και της Μαύρης Θάλασσας και ακόμη να ακούσουμε πολλούς που έχουν έρθει εδώ και χρόνια, από την περίοδο της ΕΣΣΔ ακόμη και μετά την διάλυσή της και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα καθώς η μνήμη αυτής της πατρίδας, όσο πικρή κι αν ήταν κάποιες φορές δεν ήταν μακρινή.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο για τους Έλληνες της Μαριούπολης, έχουμε καιρό μπροστά μας να μάθουμε περισσότερα. Θα περιοριστώ σε ένα «εύρημα» κάποτε στο Μοναστηράκι που μου θύμισε ένα άλλο κομμάτι του Ελληνισμού, στην Αιθιοπία που χάθηκε όπως και της περισσότερης Αφρικής και Μέσης Ανατολής και μόνο λίγοι το κρατάνε στη μνήμη τους.

Στη φωτογραφία του 1926, εορτασμός εθνικής εορτής στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο της Αντίς Αμπέμπα, στην Αιθιοπία. Πάνε 100 σχεδόν χρόνια από τότε και «ειδήσεις» απ’ αυτόν το  Ελληνισμό, δεν φτάνουν στην Αθήνα. Ας ευχηθούμε να μην συμβεί το ίδιο με την Ουκρανία..

ΑΘΗΝΑ, 25032022