Το σηκώνει η ημέρα· λαμπερή και καθαρή μας θυμίζει πως ο χειμώνας ετοιμάζεται σιγά – σιγά να πάρει το δρόμο της επιστροφής προς την πατρίδα του στο Βορά και μας το δείχνει με μια κλασσική αττική αιθρία, μοναδική και σπάνια, όπως και οι ανθισμένες αμυγδαλιές που μπορεί να συναντήσετε σαν περπατήσετε σήμερα σε κάποιες γωνιές της Αθήνας…
Το λέω τούτο γιατί αυτό το ευλογημένο δέντρο που με την ανθοφορία του δηλώνει ακριβώς την υποχώρηση του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας και μόνο μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους, δίπλα στις γραμμές του ηλεκτρικού και σε κάποια έρημα οικόπεδα στα προάστια μπορείτε ακόμη να δείτε κάποιες απ’ αυτές ανθισμένες.
Εκεί όμως που θριαμβεύουν οι αμυγδαλιές αυτές τις ημέρες είναι ορισμένα μέρη της Βοιωτίας και φυσικά κάτω από τον Παρνασσό, στα περίχωρα της Αμφίκλειας (φωτογραφία) όπου κατά ένα παράδοξο τρόπο επιζούν ακόμη ακέραιοι κάποιοι παλαιοί αμυγδαλεώνες. Φαίνεται πως η αξία της γης εκεί δεν ήταν τέτοια που τους μετέτρεπε σε πιο παραγωγικό ίσως κι έτσι ξεχάστηκαν εκεί και τους θυμούνται μόνο σαν ανθίζουν και από μακριά μοιάζουν όπως το χιονισμένο δάσος.
Το ίδιο όμορφες είναι απ’ όσο γνωρίζω οι αμυγδαλιές δίπλα από τις γραμμές του τρένου σε όλη τη διαδρομή ως τη Φθιώτιδα και βεβαίως στα Λουτρά Υπάτης όπου κι εκεί υπάρχουν μεγάλοι παρατημένοι αμυγδαλεώνες που είναι χάρμα οφθαλμών αν τους δείτε ανθισμένους καθώς και στο δρόμο που οδηγεί από την Εθνική οδό προς το Βόλο. Μοναδική εικόνα είναι επίσης οι ανθισμένες αμυγδαλιές γύρω από το μοναστήρι του Οσίου Λουκά στη Βοιωτία, περιοχή η οποία λόγω της εγκατάλειψης θυμίζει όσο καμιά άλλη το περίφημο ελληνικό τοπίο που κοντεύουμε να ξεχάσουμε πως ήταν…
ΑΘΗΝΑ, 30012010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου