Είχα πάντα μια απορία σχετικά με το ποιος ταΐζει τα περιστέρια αυτής της πόλης· ποτέ δεν κατάφερα να βρω την απάντηση και έτσι περνούσαν ένα – ένα τα χρόνια χωρίς να γνωρίζω ποιος τελικά φροντίζει αυτόν παρεξηγημένο φτερωτό κόσμο της Αθήνας...
Περπατούσα χθες το πρωί στην οδό Αθηνάς. Είχα καιρό να περάσω από την Ομόνοια και την πήρα από την αρχή να χαζέψω την θλιβερή κίνηση της και στάθηκα λιγάκι την απίστευτα μίζερη και φτωχή διακόσμηση της πλατείας Κοτζιά μπροστά στο Δημαρχείο όπου ήταν σταθμευμένη μια κλούβα γεμάτη αστυνομικούς. Πέρασα χωρίς να δώσω καμιά σημασία και μια στιγμή ακούω ένα σύννεφο από ανακατωμένα φτερά να προσγειώνεται με θόρυβο στην πλατεία και να γίνεται μια σκούρα μάζα δίπλα από έναν άνθρωπο που έβγαζε ψωμί και κουλούρια από μια νάιλον σακούλα, τα έτριβε και τα έριχνε χάμω.
Τα περιστέρια τον ακολουθούσαν μέχρι που τέλειωσε και σαν δεν είχαν τίποτα άλλο να τσιμπήσουν στα πλακάκια αραίωσαν και άρχισαν να περπατάνε στην πλατεία. Ξαφνικά, σαν να πήραν ένα αόρατο μήνυμα, όλα μαζί πάλι πέταξαν προς έναν ώριμο κύριο που είχε βγάλει ως φαίνεται βόλτα στην πλατεία την εγγονή του και το κοριτσάκι γεμάτο χαρά για το γεγονός τους έριχνε κι αυτό τριμμένα κουλούρια.
Τότε βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα, τον ξένο όπως έδειχνε άντρα, αν ήταν από το Δήμο Αθηναίων και είχε τη φροντίδα των περιστεριών. Όχι μου είπε, ο Αβδούλ από την Αίγυπτο. Από μόνος του το έκανε. Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε πως ο Αλλάχ ανταμείβει όποιον ταΐζει τα περιστέρια και κάποια στιγμή θα αποκτήσει πολλά χρήματα και γι’ αυτό το κάνει κάθε μέρα. Δεν είχα λόγο να μην τον πιστέψω και άφησα το πράγμα ασχολίαστο. Σε λίγο βλέπω και κάποιον άλλο, πιθανόν της ίδιας καταγωγής να πλησιάζει την πλατεία και να αρχίζει να ταΐζει τα περιστέρια που όρμησαν πάλι σαν σύννεφο πάνω του. Αφού τέλειωσε κι αυτός, απομακρύνθηκε και τα πουλιά αραίωσαν πάλι. Άλλα πήγαν προς το σιντριβάνι και άλλα ακροβολίστηκαν σε διάφορα βρώμικα κάγκελα και στους φανοστάτες.
Πήγα να φύγω όταν πάλι σαν σύννεφο άκουσα τα περιστέρια να πετάνε προς ένα σημείο όπου μια μικρόσωμη γυναίκα έβγαζε από την τσάντα της διάφορα πράγματα και τα έριχνε στην πλατεία. Αφού τέλειωσε κάθισε στην άκρη και έβλεπε το πλήθος των περιστεριών να τρώνε με βιασύνη. Πήγα κοντά της και τη ρώτησα γιατί τα ταΐζει. Η Μαρία από τη Σρι Λάνκα μου απάντησε πως δεν πετάει τίποτα από το τραπέζι, ψωμί, ρύζι, όσπρια κλπ στα σκουπίδια και τα φέρνει κάθε πρωί στην πλατεία και ταΐζει τα περιστέρια γιατί απλά το θεωρεί καλό. Τη ρώτησα αν κι αυτή πιστεύει όπως ο Αβδούλ πως μπορεί να της χαρίσει χρήματα ο Αλλάχ, αλλά δεν ήξερε αν συμβαίνει αυτό. Αυτή το έκανε μόνο γιατί δεν θεωρεί σωστό να πετάει τα υπολείμματα του φαγητού της στα σκουπίδια όπως κάνουν οι άλλοι.
Δυο κόσμοι πίστης, ο Αβδούλ και η Μαρία, με δυο διαφορετικές αντιλήψεις για τα πετούμενα της Αθήνας, τα χρήματα και την τροφή μου έδωσαν εν μέρει την απάντηση σήμερα που τα περιστέρια είχαν την τιμητική τους στον αγιασμό των υδάτων και όλοι περιμένουμε να μας φέρουν την πολυπόθητη φώτιση αλλά ποιος τα σκέπτεται τον υπόλοιπο καιρό; Ευτυχώς που σε αυτή την πόλη ζουν πολλοί Αβδούλ και αρκετές Μαρίες…
ΑΘΗΝΑ, 06012010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου