Ακούμε από τις ειδήσεις ότι έρχεται βαριά κακοκαιρία, και, καθώς έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η επαφή μας με τη φύση περιείχε ουσία, η εικόνα που σχηματίζουμε στο μυαλό μας για τα καιρικά φαινόμενα όχι μόνο είναι λανθασμένη αλλά πολλές φορές ούτε καν ανταποκρίνεται με την πραγματικότητα αφού έχει γίνει ένα ακόμα στερεότυπο στη ρηχότητα των ΜΜΕ και την πρακτική της διαφήμισης.
Όποιο και να είναι όμως αυτό, ποτέ δεν θα μπορέσει να αγγίξει το συναίσθημα που κάνει την καρδιά να χτυπάει αλλόκοτα σαν κλείνουν ξαφνικά οι ορίζοντες από τα σκοτεινά σύννεφα και μέσα σε μια απόλυτη σιγαλιά -σαν να κρατάει την ανάσα της η γη μοιάζει- αρχίζει να χιονίζει ασταμάτητα για πολλές ώρες. Τίποτα δεν μπορείς να δεις τότε στον ουρανό που αδειάζει συνέχεια τις νιφάδες και την ένταση την καταλαβαίνεις από το ύψος που σωρεύεται στο έδαφος και καμιά φορά μπορεί να ξεκινήσει από λίγους πόντους το απόγευμα και να ξημερώσει παραπάνω από μέτρο το πρωί. Μπροστά σε αυτό το δέος μπορείς να νοιώσεις πως ένα μικρό λάθος στη μηχανή του καιρού μπορεί να θάψει μετά από μια ασταμάτητη χιονόπτωση τον κόσμο κάτω από στοιβάδες δεκάδων μέτρων χιονιού.
Όπως πάλι καμιά εικόνα δεν μπορεί να αποτυπώσει και καμιά γραφή να μεταφέρει τη σιωπή του δάσους σαν αρχίζει να χιονίζει και ιδίως τη στιγμή που τα δέντρα αφήνουν το χιόνι να στρωθεί πάνω στα κλαδιά τους. Σαν να περιμένουν το σύνθημα τότε οι νιφάδες του χιονιού δημιουργούν μέσα σε ελάχιστο χρόνο ένα βαρύ στρώμα που λυγάει τα κλαδιά ως το έδαφος, χώνεται μέσα στα φυλλώματα, φτάνει κάτω από τη φλούδα και προχωρεί μέσα στα σωθικά τους και τα ποτίζει βαθιά μέχρι τις ρίζες που το περιμένουν σαν νάμα που θα ξυπνήσει την άνοιξη σε λίγες ημέρες.
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 27012010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου