Ποιοι είχαν καθίσει στα σιδερένια τραπεζάκια χθες το απόγευμα, κανένας δεν ξέρει - ούτε εκείνοι πάλι άφησαν κάτι που να δηλώνει την ταυτότητά τους πάνω τους. Μπορεί να ήταν χωριανοί, μπορεί και ξένοι περαστικοί από το κουρασμένο καφενείο και σταμάτησαν για λίγο μπροστά του να πάρουν μια ανάσα στο πεζούλι κάτω από τις στοιχημένες φλαμουριές που φυτεύτηκαν κάποτε σε αυτό το δρόμο καθ’ υπόδειξη ενός ευπατρίδη που του άρεσε το βιβλίο «Υπό τας φιλλύρας» και ήθελε να δώσει στο χωριό του λίγο ύφος από Βερολίνο!
Ένα σωρό υποθέσεις μπορεί να κάνουμε για το ποιοι μπορεί να κάθισαν στα τραπεζάκια που ξημέρωσαν με λίγους χιόνι πόντους στην πλάτη τους, όπως εξάλλου και στα κλαδιά της καρυδιάς πίσω τους. Το γεγονός σίγουρα θα περνούσε απαρατήρητο αν η ημέρα -στεγνή ή βροχερή δεν έχει σημασία- τους αποκάλυπτε με ένα αποτσίγαρο για παράδειγμα, ένα χαρτάκι περιτυλίγματος, την κατεύθυνση στην καρέκλα που προτιμά κάποιος να κάθεται...
Τη διαφορά την κάνει το χιόνι που ήρθε αθόρυβα τη χθεσινή νύχτα και με το απαλό σώμα του κάλυψε όλο το χωριό και τα ίχνη από κάθε κίνηση της προηγούμενης ημέρας. Το γαλακτερό φως του που ακολούθησε το αργό ξημέρωμα έσβησε τις σκιές των γεγονότων και κατάπιε τις λέξεις που περίσσεψαν από το διάλογο και πετούσαν ορφανές. Φθόγγοι, συλλαβές, τόνοι, παύσεις και ερωτηματικά χόρεψαν όλη τη νύχτα με τις παγωμένες χιονονιφάδες στον παγωμένο αέρα, αγκαλιά έπειτα έγειραν στο λευκό σεντόνι και στράγγιξαν σιγά – σιγά στη γη το καινούργιο νερό που κυοφορεί την επόμενη άνοιξη.
Έτσι λοιπόν ήρθε σήμερα το χιόνι να σβήσει τα σημάδια από το χθεσινό διάλογο στα τραπεζάκια και να στρώσει στην επιφάνειά τους ένα μεγάλο λευκό χαρτί για να ξεκινήσει από σήμερα να γράφεται μια καινούργια σελίδα*.
(*) Ο τίτλος δανεικός από το Διονύση Σαββόπουλο. Τον ευχαριστώ ΄και από τη δικτυακή θέση του Aκτήμονα...
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 26012010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου