Πήγα στη Λήμνο για δουλειά και με αυτή ασχολούμαι όλη την ημέρα - γράφω δηλαδή για διάφορα πράγματα και επιλέγω φωτογραφίες που τράβηξα εκεί για τη δημοσίευση...
Δεν μπορούσα όμως να μη βγάλω απ’ αυτό το τεράστιο υλικό που μάζεψα κάτι και για μας απόψε που ξενυχτάμε ο καθένας για το δικό του λόγο μπροστά στις οθόνες μας και διάλεξα ένα αμύγδαλο που είδα να κρέμεται σαν απολιθωμένο σε ένα στεγνό κλαρί.
Θα μου πείτε απ’ ολόκληρη τη Λήμνο με τα ωραία κρασιά και τα τυριά, ένα αμύγδαλο βρήκες να μας φέρεις και δεν αμφιβάλλω ότι έχετε δίκιο. Κρασιά και τυριά της Λήμνου όμως μπορείτε να βρείτε σε οποιοδήποτε σούπερ μάρκετ κι εδώ και στο νησί όταν πάτε, αλλά αμύγδαλα Λήμνου πουθενά εκτός και αν περιπλανηθείτε στις εξοχές της.
Και τούτο για τον απλό λόγο: με τα αμύγδαλα για τα οποία κάποτε φημίζονταν η Λήμνος και έφερναν αρκετά χρήματα στο νησί δεν ασχολείται κανένας πλέον γιατί δεν συμφέρει όπως τα σιτηρά για παράδειγμα ή ο τουρισμός και παράτησαν τις αμυγδαλιές στην τύχη τους. Τα δέντρα που δεν μπορούν όχι μόνο να καρπίσουν αλλά ούτε να πρασινίσουν χωρίς την παρουσία του ανθρώπου δίπλα τους, μαράζωσαν και σιγά – σιγά ξεράθηκαν. Έτσι, ελάχιστες αμυγδαλιές μπορεί πλέον κάποιος να συναντήσει στα παρατημένα χωράφια της Λήμνου κι ακόμα λιγότερες με καρπό όπως αυτή της φωτογραφίας κοντά στην παραλία Χαβούλη.
… Καρπό που μοιάζει να φοβάται να πέσει από το κλαρί επειδή ξέρει πως δεν θα έχει καμιά τύχη να γίνει δέντρο γιατί στο έδαφος καραδοκούν τα λιμασμένα ποντίκια και αν τύχει να γλυτώσει απ’ αυτά και καταφέρει να βγάλει ρίζες και να βλαστήσει, κανένας δεν πρόκειται να σταθεί πλάι του να το βοηθήσει να μεγαλώσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου