ΣΠΙΤΙ, ΑΥΛΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Όταν άρχισε η αντιπαροχή στην Αθήνα, ήτοι η παραχώρηση του οικοπέδου που θα προέκυπτε από το γκρέμισμα του παλιού, προγονικού συνήθως σπιτιού ή και μεγάρου αρκετές φορές στον εργολάβο να σηκώσει πολυκατοικία, τα ποσοστά χτισμένης επιφάνειας για τους συμβαλλόμενους ήταν το κλειδί για να μην βγει κανένας χαμένος απ’ αυτή την τραγική για την Αθήνα εποχή που άλλαξε παντελώς την εικόνα της πόλης και την έκανε τις περισσότερες γειτονιές της ένα μαχαλά από ακαλαίσθητες κατασκευές.

Οι εργολάβοι κατά κανόνα παραχωρούσαν στον ιδιοκτήτη  κάποιο ωραίο διαμέρισμα για να χρυσώσουν το χάπι της συγκατοίκησης με ένα σωρό άλλους αγνώστους μαζί με κάποια γκαρσονιέρα ίσως αν ήταν μεγάλο το οικόπεδο και πουλούσαν τα υπόλοιπα στους ενδιαφερόμενους. Για τον εαυτό τους συνήθως κρατούσαν τα μαγαζιά στο ισόγειο από τα οποία έβγαλαν αρκετά λεφτά τις περασμένες δεκαετίες της ευμάρειας που άνθισε και η μικρομεσαία επιχείρηση με τους παντός είδους επαγγελματίες σε κάθε γειτονιά. 

Στο ισόγειο επίσης και σε δρόμους που δεν είχαν ιδιαίτερη εμπορική κίνηση οι εργολάβοι έφτιαχναν μικρές γκαρσονιέρες οι οποίες είχαν μεγάλη ζήτηση από τους νεοερχόμενους από  την επαρχία που αναζητούσαν την τύχη τους στην πρωτεύουσα και φυσικά τους φοιτητές όταν τα πανεπιστήμια και το Πολυτεχνείο ήταν το κέντρο της πόλης. Για να ανταποκριθούν μάλιστα στη ζήτηση, έφτιαχναν γκαρσονιέρες και στα υπόγεια που το μόνο φως που έμπαινε την ημέρα ήταν από το πηγάδι του φωταγωγού κι μέσα σε αυτές πέρασαν κόσμος και κοσμάκης πολλά χρόνια χωρίς να πάνε χαμένοι. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 που άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα στην κοινωνία μας, οι φοιτητές αναζητούν στέγη προς τις ανατολικές γειτονιές και τα περισσότερα από τα καταστήματα των ισογείων σε όλους τους δρόμους δεν άντεξαν στην κρίση και παρέμειναν κλειστά για αρκετά χρόνια.  

Τα τελευταία χρόνια όμως που τη θέση των επαρχιωτών και των φοιτητών παίρνουν οι μετανάστες από την Αφρική και την Ασία παρατηρείται ότι όχι μόνο στους μικρούς και τους δευτερεύοντες δρόμους στα Πατήσια, στην Κυψέλη, τα Θυμαράκια και γύρω από τις πλατείες Βικτωρίας και Αττικής, αυτοί οι ξεχασμένοι χώροι να αποκτούν ζωή γιατί είναι φθηνοί και βολεύουν τους νέους ενοικιαστές στις δουλειές του δρόμου που κάνουν συνήθως και φυσικά πολλοί απ’ αυτούς θεωρούν και το πεζοδρόμιο ως την αυλή τους. 

Έτσι λοιπόν βλέπουμε κατά μήκος των δρόμων εκεί που λειτουργούσαν κάποτε επιχειρήσεις και εργαστήρια, τους νέους ενοίκους να βάζουν κουρτίνες στις τζαμαρίες και τις πόρτες να μην τους βλέπουν οι περαστικοί και τις νοικοκυρές να απλώνουν με άνεση τη μπουγάδα τους στο πεζοδρόμιο ενώ μπροστά από την πόρτα πολλές φορές είναι παρκαρισμένο και καρότσι του σούπερ μάρκετ που με αυτό βγάζουν μεροκάματο επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά την ανακύκλωση των σκουπιδιών της πόλης.   

ΑΘΗΝΑ, 11102018. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 20092018, σελ. 39