ΕΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑΣ

Ήταν παράδοση, μόλις ανοίγει ο καιρός την άνοιξη τα καφενεία να βγάζουν και να τοποθετούν μόνιμα τραπεζάκια και καρέκλες στα πεζοδρόμια και στις πλατείες κι εκεί να εξυπηρετούν τους πελάτες τους. Το ίδιο έκαναν και οι ταβέρνες που είχαν την τύχη η πόρτα τους να ανοίγει σε κάποιο δρόμο με φαρδιά πεζοδρόμια και φυσικά να μην έχουν γείτονες με οχληρές δραστηριότητες ή άλλους που δεν θέλουν να ακούνε φασαρία τη νύχτα. 

Τα προτιμούσε ο κόσμος αυτά τα μαγαζιά καθώς στην Αθήνα, εκτός από τις λίγες ημέρες του χειμώνα που κάνει δυνατό κρύο, το άραγμα σε μια τραπεζάκι που να έχει θέα στην κίνηση του δρόμου ήταν η πεμπτουσία του καφενείου και παράλληλα, μια ενδιαφέρουσα άσκηση πάνω στην παρατήρηση των περαστικών και των γεγονότων που μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να συμβούν εκεί μπροστά τους. Τέτοια τύχη φυσικά δεν έχουν όλα τα καφενεία της πόλης. Όσα βρίσκονται στους μεγάλους δρόμους του κέντρου έχουν περισσότερες πιθανότητες από κάποια που είναι στους παραδρόμους και στα προάστια.

Τα προτιμούσε τα παλιότερα χρόνια ο κόσμος αυτά τα καφενεία, όπως κι εκείνα που είχαν μεγάλες τζαμαρίες που έβλεπαν στο δρόμο γιατί εκεί δεν πήγαινε κάποιος να απολαύσει μόνο τον καφέ του αλλά και να κόψει κίνηση και να δει πως κινείται ο κόσμος μπροστά του, να δει γνωστούς, να μάθει για τον έναν και τον άλλον στη γειτονιά ή την αγορά.

Τα περισσότερα από τα παλιά καφενεία έχουν κλείσει, καθώς άλλαξε και ο κόσμος που πήγαινε σε αυτά. Άλλαξαν και οι συνήθειες, δεν είναι πια σημεία αναφοράς για κάποια γειτονιά κι όσα λειτουργούν έχουν αλλάξει εντελώς τον χαρακτήρα τους. Οι συνταξιούχοι πάλι που ήταν και οι βασικοί θαμώνες τους μετά τις απανωτές περικοπές των συντάξεων δεν μπορούν να στηρίξουν τη λειτουργία τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους τζογαδόρους που σε ορισμένα καφενεία ήταν οι βασικοί αιμοδότες τους. Η κρίση στην αγορά και η ανεργία περιόρισαν  δραστικά τα τυχερά παιχνίδια και οι πράσινες τσόχες μουχλιάζουν στη μοναξιά τους αφού δεν  περνάνε πια από πάνω τους ντάμες, βαλέδες και ρηγάδες.

Ένα άλλο πλήγμα στα παραδοσιακά καφενεία ήταν η λειτουργία πάμπολλων άλλων καταστημάτων που εκτός από καφέδες προσφέρουν ένα σωρό άλλα προϊόντα σε κάθε γωνιά και τρύπα της πόλης των οποίων ζωτικός χώρος είναι τα πεζοδρόμια κι έτσι έχουμε το φαινόμενο σε ένα δρόμο, ακόμα και στους πιο κεντρικούς ο πεζός να μην έχει που να περπατήσει από τα τραπεζοκαθίσματα που απλώνει ο μαγαζάτορας. Πολλές φορές μάλιστα, τα τραπεζοκαθίσματα περιφράζονται με γυάλινα υαλοπετάσματα οπότε τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο την κίνηση για όλους στην πόλη.

Έτσι, ένα καφενείο που θυμίζει το λαμπρό παρελθόν τους στην Αθήνα, αποτελεί αξιοθέατο και προκαλεί όποιον περάσει από την Αθηνάς όπου βρίσκεται να κάτσει στις καρέκλες οι οποίες μαζί με τα κλασσικά στρόγγυλα τραπεζάκια του  να απολαύσει τον καφέ του και να χαζέψει την κίνηση στην Βαρβάκειο Αγορά που αναμφισβήτητα είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες στην πόλη και παρ’ όλες τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην κοινωνία μας, διατηρεί τη δυναμική της και την ελευθερία που έχει πάντα ένας τέτοιος χώρος.  

ΑΘΗΝΑ, 30062019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 12062019. σελ. 37.