ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥΣ…

Εντάξει, έχουμε χωριστεί στα δυο, αναφορικά με τις παρελάσεις και κάποιοι κύκλοι χρόνια τώρα κουβεντιάζουν το αν πρέπει να γίνονται ή όχι και επικρίνουν τόσο τις στρατιωτικές, όσο και τις μαθητικές. Από την άλλη πλευρά, η Πολιτεία ούτε καν τους ακούει και το γεγονός δημιουργεί σε πολλούς από τους πρώτους, τη διάθεση να βρουν ένα τρόπο να τις «χαλάσουν» ή στη διάρκειά τους να προβάλλουν αντιδράσεις επι παντός του επιστητού.

Δεν κρίνω τούτη τη στιγμή αυτή τη διάθεση και αφήνω να το σκεφτούν με το μέσα μυαλό και να το δουν με άλλα μάτια αλλά δεν μπορώ να μη σχολιάσω μια άλλη παρέλαση: το πέρασμα δηλαδή των ανθρώπων στην πιο όμορφη στοά των Αθηνών, την περίφημη «Στοά του Βιβλίου» όπου μέχρι πριν από λίγο καιρό λειτουργούσαν κάποια από τα πιο σοβαρά καταστήματα των Αθηνών και ανάμεσά τους ο ειδικευμένος στις σημαίες οίκος «Κοκώνη».

Περνώντας από εκεί χθες το μεσημέρι, είδα πως ο οίκος «Κοκώνη», ο οποίος μετακόμισε από τη μεγάλη γωνία σε μικρότερο κατάστημα σημαιοστόλισε και φέτος την ιστορική στοά αλλά κόσμος πουθενά αφού δεν έχει που να πάει καθώς και μέσα στην ίδια τη στοα έχουν κλείσει τα περισσότερα καταστήματα (ακόμη και το καφενείο) ενώ η ίδια κατάσταση επικρατεί και στην γεμάτη λουκέτα Σταδίου και τους άλλους μικρούς δρόμους γύρω της…

Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν πρέπει να γίνονται ή όχι οι παρελάσεις, κάποιους θα πρέπει να απασχολήσει (λέμε τώρα) και το γεγονός ότι παρέλαση σε ένα μεγάλο κεντρικό δρόμο που τα οκτώ στα δέκα καταστήματα τουλάχιστον είναι κλειστά και οι τοίχοι γεμάτοι ενοικιαστήρια, κανέναν δεν ανεβάζει, ούτε εθνικά, ούτε και ψυχικά όσες σημαίες και αν ανεμίζουν στον αέρα, όσοι θούριοι και αν γεμίσουν τον αέρα της Αθήνας κι ακόμη κι όσες διαματυρίες εκφραστούν από τους αυτούς που θεωρούν ως άχρηστες και περιττές δεν πρόκειται να δώσουν σύντομα πάλι ζωή στο ρημαγμένο εμπορικό κέντρο της Αθήνας.

ΑΘΗΝΑ, 27102012