ΤΑ ΔΑΚΡΑΚΙΑ ΑΨΗΦΗΣΑΝ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

 

Ο Τυμφρηστός ή Βελούχι (όπως το λένε οι γείτονες Καρπενησιώτες κυρίως) είναι από τα ψηλότερα βουνά της Ρούμελης και φημίζεται για την ομορφιά του η οποία μόνο από την πλευρά της Φθιώτιδας διακρίνεται σωστά και την οποία συμπληρώνει ο ήμερος ποταμός Σπερχειός που πηγάζει από τα σπλάχνα του και μαζεύει όλα τα νερά από τις βορειοανατολικές πλαγιές του σώματός του να τα πάει στο Μαλιακό κόλπο.

 Ο Τυμφρηστός είναι όμορφος όλο το χρόνο και πιο πολύ θα έλεγα κατά το μήνα Ιούνιο που ολόκληρο το βουνό μοσχομυρίζει από τα άπειρα λουλούδια και φυτά. Κάποια δε από αυτά είναι μοναδικά και τον καθιστούν ένα παράδεισο της βοτανικής.

Απ’ όλα τα λουλούδια του Τυμφρηστού, το πιο ωραίο που ανοίγει και τον κύκλο της ανθοφορίας στο βουνό αμέσως μόλις λιώσουν τα χιόνια, είναι τα δακράκια (ένα είδος κίτρινου ηράνθεμου) που το λένε έτσι γιατί πολλοί πιστεύουν επειδή τυχαίνει να ανθίζει την περίοδο του Πάσχα, ότι είναι τα δάκρυα της Παναγίας για τη σταύρωση του Χριστού που έπεσαν στη γη και έγιναν λουλούδια.

 Τα δακράκια φυτρώνουν σε χωματώδη εδάφη, στα σύνορα των ελατοδασών με την αλπική ζώνη σε πυκνούς σχηματισμούς και καλύπτουν το έδαφος με ένα κατακίτρινο χαλί και μοσχομυρίζει ο τόπος απ’ αυτά όταν φυσάει αεράκι από τις κορυφές.

Με αυτά συνήθιζαν τα παλαιότερα χρόνια να στολίζουν τους επιταφίους στα χωριά του Τυμφρηστού και γι’ αυτό πήγαιναν την Μεγάλη Πέμπτη με τα πόδια στο βουνό ομάδες παιδιών να τα μαζέψουν και να κάνουν τα κορίτσια του χωριού στεφάνια.

Η ωραία αυτή εκδρομή σταμάτησε να γίνεται αφού τα λουλούδια από τα ανθοπωλεία είναι πιο φανταχτερά και δεν θέλουν κόπο, χώρια δε που μέσω αυτών κάποιος μπορεί να δείξει και πλούτο.  

 Φέτος όμως που η άνοιξη έχει καθυστερήσει να έρθει σε όλη την Ελλάδα κατά δέκα μέρες περίπου και στον Τυμφρηστό χιόνισε πάλι μόλις προχθές, κανένας δεν περίμενε να τα δει να ανθίζουν αυτές τις μέρες γιατί κάνει ακόμα κρύο. Κι όμως, στη μεγάλη μεσημβρινή πλαγιά στο Πικροβούνι, απέναντι ακριβώς από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων που ο αέρας δεν αφήνει ακόμα και το καταχείμωνο ούτε ένα χιλιοστό χιόνι να μείνει εκεί που έπεσε και χάρη στο λαμπερό ήλιο των τελευταίων ημερών που ζέστανε κάπως το έδαφος και φέτος τα δακράκια άνθισαν στο τέλος όμως της Μεγάλης Εβδομάδας χωρίς να προλάβουν να στολίσουν κανένα επιτάφιο…

Ήταν ένα παλιό συνήθειο, την Μεγάλη Πέμπτη τα αγόρια και τα κορίτσια του χωριού να πηγαίνουν ψηλότερα στο βουνό μας, εκεί που τελειώνουν τα έλατα και αρχίζει το σπανό, στο λεγόμενο Πικροβούνι και να μαζεύουν δακράκια. Με αυτά έφτιαχναν το στεφάνι της Σταύρωσης και στόλιζαν τον Επιτάφιο, μαζί με κισσό ο οποίος ήταν και η μόνη ακμαία πρασινάδα της εποχής που μπορούσε να υπάρχει σε ένα ορεινό χωριό. Μοσχοβολούσε όλη εκκλησία από τα δακράκια και το πλέξιμό τους σε στεφάνια ήταν μια τέχνη η οποία διέκρινε περισσότερο κάποιες κορίτσια του χωριού.

Το έθιμο ασφαλώς και κρατάει ως τα σήμερα, αλλά δεν αποτελεί πλέον εκδρομή με τα πόδια στο δάσος αλλά επίσκεψη με το αυτοκίνητο στο Πικροβούνι ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν ήταν νωρίς το Πάσχα, αντί για δακράκια τα οποία δεν είχαν ανθίσει ακόμη, καλλιεργημένα λουλούδια από την αγορά έβρισκαν θέση στον Επιτάφιο. Τούτο είχε να κάνει κάπως και με τον προβολή ορισμένων εκ των συγχωριανών, οι οποίοι προκειμένου να δείξουν πως ευημερούσαν, δεν δίσταζαν να πληρώσουν το ανθοπωλείο αντί να πάνε στο βουνό να μαζέψουν δακράκια. Οι ίδιοι πάλι ήταν εκείνοι που πλήρωσαν τον λουστραρισμένο καινούργιο Επιτάφιο για να πεταχτεί ο παλιός ξύλινος.

Τέλος πάντων, όλα αυτά πέρασαν και αποτελούν ένα μικρό παράδειγμα για το πώς αντιλαμβάνονταν ο καθένας τα πράγματα μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί αλλά το χωριό δεν έχει πλέον παιδιά να πάνε να μαζέψουν δακράκια στο Πικροβούνι και ο παλιός όμορφος Επιτάφιος, έχει σαπίσει στο χωράφι με τους βάτους δίπλα στην εκκλησία…

NEXTDEAL, 20042022