ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Η ευρωπαϊκή αγριόγατα (Felis silvestris) ξεχωρίζει από το συμπαγές σώμα, το πυκνό τρίχωμα και την παχιά ουρά με τους χαρακτηριστικούς σκούρους δακτυλίους και το στρογγυλεμένο άκρο — σημάδια που τη διαχωρίζουν καθαρά από τις οικόσιτες γάτες.

Δεν υπάρχει περίπτωση όποιος περπατά στα χωράφια, στο δάσος και γενικότερα στο ύπαιθρο να μη βρεθεί, έστω και μία φορά, μπροστά σε ένα πλάσμα που θα τον συγκινήσει. Να σταματήσει, να το θαυμάσει και —αν προλάβει— να το φωτογραφίσει. Εκείνη τη στιγμή, η χαρά δεν μένει μόνο σε αυτόν· μοιράζεται και με όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται συχνά στη φύση ή την τύχη να ζήσουν μια τέτοια συνάντηση στον δρόμο τους.

Κάθε πλάσμα εκεί έξω έχει τον δικό του τρόπο να υπάρχει και να κινείται στον κόσμο και, πάνω απ’ όλα, απαιτεί τον σεβασμό εκείνου που το αντικρίζει. Όλα είναι μοναδικά, όμως υπάρχουν στιγμές και συναντήσεις που ξεχωρίζουν — είτε λόγω ομορφιάς, είτε λόγω σπανιότητας, είτε απλώς λόγω της σιωπηλής έντασης που κουβαλούν.

Μια τέτοια συνάντηση έζησε πριν από λίγες ημέρες ο καλός φίλος και εξαίρετος φωτογράφος από την Εορδαία, Δημήτρης Καλλιακούδας. Άνθρωπος βαθιά εξοικειωμένος με τη φύση και τα στοιχεία της, βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με μια αγριόγατα (Felis silvestris) και έμεινε —όπως λέει— άφωνος.

Το βλέμμα της αγριόγατας δεν είναι ούτε φοβισμένο ούτε επιθετικό· είναι ερευνητικό. Μια σύντομη, σιωπηλή συνάντηση δύο κόσμων που συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο, αρκεί να υπάρχει σεβασμός και απόσταση.

Δεν έμεινε όμως ακίνητος μόνο εκείνος. Ακίνητη έμεινε και η αγριόγατα, κοιτάζοντάς τον με έναν τρόπο που δεν θύμιζε ούτε φόβο ούτε επιθετικότητα. Σαν δύο πλάσματα που μοιράζονται ισότιμα τον ίδιο χώρο, αντάλλαξαν για λίγες στιγμές ένα βλέμμα που έμοιαζε σχεδόν με διάλογο. Έτσι προέκυψε μια εξαιρετική σειρά φωτογραφιών, με την αγριόγατα να στέκεται, να βαδίζει αργά μπροστά στον φακό και τελικά να απομακρύνεται προς τα ενδότερα του δάσους με ένα αρχοντικό, ήρεμο βήμα.

Ο Δημήτρης μοιράστηκε αυτή την εμπειρία μέσα από τις φωτογραφίες του και χάρη σε αυτές χαρήκαμε κι εμείς το πανέμορφο αγρίμι που εξακολουθεί να στολίζει τα δάση μας, συχνά αόρατο και σιωπηλό. Κοιτάζοντας τα καρέ για ώρα, δύσκολα δεν αισθάνεται κανείς ευγνωμοσύνη για την παρουσία τέτοιων πλασμάτων γύρω μας.

Πλάσματα που χρειάζονται την προσοχή και την έγνοια μας. Γιατί χωρίς αυτά, ο κόσμος θα ήταν φτωχότερος — και σίγουρα πολύ πιο αδιάφορος.

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ

Η ευρωπαϊκή αγριόγατα (Felis silvestris) αποτελεί αυστηρά προστατευόμενο είδος στην Ελλάδα. Ζει κυρίως σε δασικές και ημιορεινές περιοχές, αποφεύγει τον άνθρωπο και η παρουσία της θεωρείται ένδειξη υγιών οικοσυστημάτων. Οι σπάνιες οπτικές συναντήσεις μαζί της είναι πολύτιμες, ακριβώς επειδή βασίζονται στη διακριτική συνύπαρξη και τον σεβασμό του χώρου της.

ΑΘΗΝΑ, 16122025