Πάνε μέρες που περιπλανιόμαστε με τον Γιώργο Πίττα στα νησιά της Δωδεκανήσου με σκοπό τη συγκέντρωση υλικού για το βιβλίο που ετοιμάζει και είναι αφιερωμένο στα πανηγύρια του Αιγαίου και έτσι γνωρίζουμε ένα σωρό τόπους και ανθρώπους.
Ανθρώπους απλούς που γιορτάζουν όπως οι πρόγονοί τους ακόμα, άλλους που βρίσκουν το πανηγύρι ως μια ευκαιρία να θυμηθούν λίγο την παράδοση αλλά και άλλους που μια γιορτή σε ένα εξωκκλήσι είναι απλά μια μέρα της ζωής τους.
Γνωρίζουμε όμως και άλλους ανθρώπους που με τον τρόπο τους σημάδεψαν όχι μόνο ένα πανηγύρι ή δύο, αλλά όλες τις γιορτές και όλα τα πανηγύρια του Αιγαίου με τη φωνή τους, το τραγούδι τους και τη στάση τους απέναντι στην παράδοση του τόπου τους και έγιναν σύμβολα για όλη την Ελλάδα και όλοι αναφέρονται με σεβασμό προς αυτούς.
Ανάμεσά σε αυτούς είναι και η αειθαλής Άννα Καραμπεσίνη που επισκεφθήκαμε σήμερα το πρωί στο σπίτι της στην Κω και γνωρίσαμε ένα πραγματικό μύθο του τραγουδιού που στα 87 της χρόνια γράφει ακόμα στίχους για κάθε τι που της αρέσει και θυμάται ακριβώς όλα τα της τραγούδια που είναι στους μεγάλους δίσκους βινυλίου αλλά και σε 45άρια που καλύπτουν μια ολόκληρη βιβλιοθήκη και μπορεί να πει για το καθένα την ιστορία του και να αφηγηθεί πράγματα και γεγονότα για όλους τους μουσικούς και τους τραγουδιστές που γνώρισε στη ζωή της.
Για μια τέτοια μοναδική γυναίκα, όσα και να γράψω θα είναι λίγα και για την παρουσία της και την προσφορά της στη μουσική της Δωδεκανήσου θα περιμένουμε λίγο καιρό να διαβάσουμε από τον Γιώργο Πίττα. Εγώ απλά ένοιωσα βαθιά συγκίνηση σαν την γνώρισα και ελπίζω να μπορέσω στο επόμενο ταξίδι μου στην Κω να την ξανασυναντήσω και να μιλήσουμε πάλι και να ακούσουμε μαζί κάποια από τα τραγούδια που έχει τραγουδήσει…
Εύχομαι να είναι για πολλά ακόμα χρόνια γερή και δυνατή για να συνεχίσει να δημιουργεί. Και εσύ Ηλία για να προβάλλεις τέτοιες όμορφες περιπτώσεις ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάκης Λάτας