Ο ΤΟΙΧΟΣ ΠΟΥ ΠΝΙΓΕΙ Η «ΤΕΧΝΗ»...

Η πόρτα ανήκει σε ένα από τα σπίτια της Αθήνας που έγινε και η πρώτη κατάληψη σπιτιού στην Αθήνα, το 1982, στην οδό Βαλτετσίου, στα Εξάρχεια.  Ήταν τότε οι πρώτοι μήνες που είχε ανέβει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και ο κόσμος πίστευε πως θα αλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή του και τώρα τρεις δεκαετίες μετά μαζεύει τα ρέστα από τον "Τρίτο Δρόμο"...

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ορισμένοι, εμφορούμενοι από Βερολίνα,Παρίσια και Χριστιανίες στη Δανία που κατέλαβαν το κτίριο για μερικές εβδομάδες όπου όντως έγιναν ενδιαφέροντα πράγματα εκεί, τα παιδιά, καλά ή κακά δεν έχει σημασία, όμως κουράστηκαν νωρίς και όπως πάντα γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, γύρισαν στο σπίτι και ησύχασαν.

Κατόπιν, επί ηγεσίας Λαλιώτη στο ΥΠΕΧΩΔΕ (διάβασε η χρυσή δεκαετία των εργολάβων) η Βαλτετσίου όπως και ορισμένοι (μετά την εκστρατεία του στρατηγού Δροσογιάννη) άλλοι δρόμοι των Εξαρχείων που καθάρισε τον τόπο, άρχισαν οι αναπλάσεις (επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη) και πολλά από τα παλιά ωραία κτίρια της γειτονιάς επισκευάστηκαν. Κάποια από εκείνα που ήταν του Δημοσίου ή δεσμευμένα από Τράπεζες και άλλα χρέη αποτέλεσαν λάφυρα των στελεχών της «Αλλαγής» ενώ συμμαζεύτηκαν και πολλά άλλα που κατείχαν ιδιώτες ή ήταν κληρονομιές από παλιότερους στις οικογένειες.

Ανάμεσα σε αυτά είναι και το προαναφερόμενο κτίριο το στεγάζει το Εικαστικό Επιμελητήριο Ελλάδας και στο οποίο δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή λόγω του ότι θα στέγαζε καλλιτέχνες. Στην πρόσοψη αυτού λοιπόν του κτιρίου ασκούνται περισσότερο από κάθε άλλο σημείο της Βαλτετσίου -δρόμος που αποτελεί για το νεαρόκοσμο της πόλης, την απάντηση των Εξαρχείων στην πλατεία Αγίας Ειρήνης και Καρύτση- οι επίδοξοι «καλλιτέχνες» τους οποίους, ανεξάρτητα από την ποιότητα των έργων τους εκείνο που τους χαρακτηρίζει είναι η εξαφάνιση του έργου που άφησε ο προηγούμενος στον τοίχο.

Παράδοξο επίσης αποτελεί το γεγονός, ότι πάνω στα «εικαστικά έργα», της Βαλτετσίου αλλά και άλλων δρόμων της πόλης, βρίσκουν να κολλάνε αμέσως τις αφίσες τους οι λογής - λογής διαμαρτυρόμενοι που συχνάζουν στη γειτονιά, επειδή πιστεύω πως εκεί θεωρούν ότι θα τις δούνε καλύτερα οι περαστικοί  χωρίς να τους νοιάζει αν ακυρώνουν την τέχνη και να αποκλείσουν το κοινό από το μήνυμα του καλλιτέχνη. Αρκεί να περάσει το δικό τους...

ΑΘΗΝΑ, 03052014