ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΟΥΡΕΙΟΥ...

 

Καλησπέρα σας και καλά αποτελέσματα για τους υποψηφίους που ψηφίσετε και μακάρι αυτοί να προχωρήσουν σε πράγματα που θα σας κάνουν να μην μετανιώσετε για την επιλογή σας γιατί κάτι τέτοια διορθώνονται μόνο μετά από πέντε χρόνια! Τέλος πάντων θα έχουμε χρόνο μπροστά μας να τα κουβεντιάσουμε αυτά και βεβαίως να σκεφτούμε τι θα κάνουμε την επόμενη Κυριακή και ποιους θα επιλέξουμε να στείλουμε στο Κοινοβούλιο...

Ας σταθούμε όμως λίγο στη σημερινή μέρα, μια μέρα ξεχωριστή για την Αθήνα η οποία κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να εορτάζεται ως η ημέρα επιτροφής των Αθηναίων στις παλιές τους γειτονιές για να ψηφίσουν και ενδεχομένως να πάνε να δούνε τα πατρικά τους αν αυτά είναι ακόμη όρθια αν πρόκειται για παλιά σπίτια ή αν είναι ανοιχτά αν πρόκειται για διαμερίσματα που προέλυψαν από αντιπαροχές μονοκατοικιών και οικοπέδων.

Στο κέντρο της Αθήνας λοιπόν όπου κι εγώ ψηφίζω, ως φρέσκος Αθηναίος γιατί έπρεπε να περάσουν τριάντα χρόνια να μεταφέρω εδώ τα εκλογικά μου δικαιώματα, οι περισσότεροι που κυκλοφορούσαν ήταν όντως άνθρωποι που γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια στα Εξάρχεια αλλά κατεβαίνοντας πιο κάτω, προς Ομόνοια τα πράγματα άλλαξαν πολύ. Οι περισσότεροι που κυκλοφορούσαν ήταν αλλοδαποί οι οποίοι ουδόλως ενδιαφέρονταν για τις εκλογές και είχαν στήσει μάλιστα και το γνωστό κυριακάτικο μικροπάζαρο στη Ζήνωνος και στους παραδρόμους ενώ κανονικά είδα πως ετοιμάζονταν να αναχωρήσουν  τα λεωφορεία για την Αρμενία, τη Γεωργία και άλλες εξωτικές χώρες από τους σταθμούς που είναι πίσω από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου.

Προχωρόντας προς το Μεταξουργείο είδα πως σχεδόν κανένας από τους ανθρώπους εκεί δεν ενδιαφερόνταν να ψηφίσει. Οι κινέζοι άνοιγαν κανονικά τα μαγαζιά τους, οι ασιάτες γυρνοβόλαγαν στους οίκους ανοχής, οι εξαρτημένοι άρχισαν να συγκεντρώνονται στην οδό Ιάσονος η οποία με εντυπωσίασε σήμερα για την καθαριότητά της αλλά και για τα ωραία νέα γκράφιτι στους τοίχους των ερειπίων που στεγάζουν τον πληρωμένο έρωτα.  Εκεί έκατσα κι εγώ λίγο περιμένοντας μια εικόνα που ήθελα και μου ήρθε σύντομα, με τον ίσκιο ενός περιπλανώμενου που ήρθε κι έκατσε κάτω από μια πιπεριά, άναψε ένα τσιγάρο και άφησε χαλαρό το βλέμμα του να χαιδεύει την ξεχαρβαλωμένη πόρτα στο μπαλκόνι του ερειπίου....

ΑΘΗΝΑ, 18052014