ΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΟΠΟΥΛΙΑ

Μεγάλωσα σε ένα τόπο που ήταν γεμάτος πουλιά, πουλιά κάθε είδους και μεγέθους – ωραία σαν τα χελιδόνια, χρήσιμα όπως οι κότες, ωφέλιμα σαν τους δρυοκολάπτες, άπληστα σαν τις κίσσες, πολλά αρπακτικά που επιβουλεύονταν τα πουλερικά του χωριού και ένα μεγάλο σύννεφο από μικροπούλια τα οποία, ειδικά το χειμώνα που δεν εύρισκαν τροφή πουθενά γίνονταν σχεδόν οικόσιτα…

Πράγματι, τις ημέρες που το χιόνι σκέπαζε κάθε σημείο της γης και ο πάγος ξύλιαζε οποιοδήποτε φυλλαράκι, δεκάδες ήταν τα μικροπούλια που κούρνιαζαν στα δέντρα και τους θάμνους που ήταν γύρω από τα σπίτια και τα μαντριά και μόλις έβλεπαν πως οι νοικοκυραίοι πήγαιναν να ταΐσουν τα ζωντανά τους, ιδιαίτερα τις κότες, εφορμούσαν και άρπαζαν ότι προλάβαιναν από το φτωχό συσσίτιο. Κι ένα σποράκι αν έπαιρναν, ήταν ικανοποιημένα κι έτσι μέρα με τη μέρα έβγαζαν πέρα τον χειμώνα - με την προϋπόθεση πάντα ότι δεν θα έπεφταν στα νύχια κάποιας γάτας που κι αυτές με τη σειρά τους γνώριζαν τις συνήθειες των πουλιών και καραδοκούσαν να τα αρπάξουν.

Έτσι ήταν η ζωή πουλιών στα χωριά όταν αυτά ήταν γεμάτα κόσμο που ασχολούνταν με καλλιέργειες και κοπάδια. Με τα χρόνια όμως και την τραγική εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους ανθρώπους και την αναπόφευκτη μείωση των μόνιμων κατοίκων λόγω της εκδημίας των πιο ηλικιωμένων στους ουρανούς, λιγόστεψαν και τα μικροπούλια, σε βαθμό μάλιστα που κοντεύουν να εξαφανιστούν. Τούτο οφείλεται κυρίως στην έλλειψη της τροφής γιατί έχουν πάψει εντελώς οι καλλιέργειες και λίγα τετραγωνικά κήπων που μπορούν και φτιάχνουν ορισμένοι συνταξιούχοι σε κάποια ορεινά χωριά δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Παράλληλα, καθώς έχουν εγκαταλειφθεί η δεντροκαλλιέργεια και η αμπελουργία, έχουν σχεδόν ξεραθεί όλα τα δέντρα και τα κλαριά δεν παράγουν πλέον κανέναν καρπό για να βρουν τα πουλιά να χορτάσουν.

 

Τα μικροπούλια ήταν ένας δείκτης για όποιον περνούσε από το χωριό και τα έβλεπε πως το τάδε σπίτι ή το δείνα μαντρί ήταν ζωντανό, είχε δηλαδή κίνηση από ανθρώπους και ζωντανά. Τώρα, όποιος περάσει από οποιοδήποτε ορεινό χωριό δεν βλέπει να πετάνε παρά ελάχιστα πουλάκια και αυτά γύρω από λίγα σπίτια που τα τζάκια τους καπνίζουν μέρα – νύχτα και ελπίζουν πως μπορεί να βγει καμιά από τις λίγες γερόντισσες που έχουν απομείνει να ταΐσει τις κότες της ή απλά να τινάξει το τραπεζομάντηλο με τα ψίχουλα να ταΐσει και τα μικροπούλια που κουρνιάζουν στα κλαριά της αυλής της και μπορεί να είναι και οι μοναδικοί επισκέπτες που πλησιάζουν την πόρτα της…

 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 03012015