Δεν το ήξερα, το διάβασα σε μια ανάρτηση του φίλου
Χαράλαμπου Τσιχτή που αγαπά τον κάμπο των Καραγκούνηδων στη Θεσσαλία και πάντα
αναφέρεται σε αυτόν μοιράζοντάς μας ωραίες φωτογραφίες και σπουδαίες
πληροφορίες. Στον τοίχο του λοιπόν διάβασα σήμερα ότι σύμφωνα με τη λαϊκή
παράδοση, στη μεγάλη γιορτή της Υπαπαντής «παντρεύονται» τα πουλιά. Έτσι
πίστευαν κάποτε οι άνθρωποι καθώς έβλεπαν με το άνοιγμα του καιρού και το
μεγάλωμα της ημέρας μια έντονη δραστηριότητα στον φτερωτό κόσμο και τούτο το απέδιδαν
στην αναζήτηση του ταιριού στο καθένα και την αρχή της περιπέτειας των
ζευγαρωμάτων για τη συνέχεια του είδους τους. Και γι’ αυτή την αρχή, συμβολικά
διάλεξαν να την ορίσουν στην ημέρα της Υπαπαντής.
Δεν το ήξερα λοιπόν και προκλήθηκα να αναζητήσω στο αρχείο
κάτι να με βοηθήσει να συμβάλλω κι εγώ στην πληροφορία που αν μη τι άλλο, μας βοηθά
να βλέπουμε τον κόσμο με άλλα μάτια. Έτσι βρήκα πως πριν από μερικά χρόνια σε
μια επίσκεψη με τον φίλο και συνοδοιπόρο Γιώργο Πίττα στα διβάρια του
Μεσολογγίου φωτογράφησα ένα ζευγάρι τσαλαπετεινών που έβλεπα να πετάνε δίπλα
από το δρόμο. Δεν πετούσαν απλά, ζύγωναν ο ένας τον άλλο σαν να μιλούσαν,
κάθονταν για λίγο στα κλαριά, ξαναπετούσαν, γύριζαν πίσω, χαμήλωναν στο δρόμο
και έμοιαζε σαν να μην τους νοιάζει καθόλου η παρουσία μας. Δεν ήξερα γιατί
συμπεριφέρονταν έτσι και το κατάλαβα σήμερα χάρη στην ανάρτηση του Μπάμπη τον
οποίο ευχαριστώ πολύ για την ιδέα που μου έδωσε απόψε…
ΑΘΗΝΑ, 02022016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου