Πολλά έντομα καταλαβαίνουν μόλις αρχίζει το φθινόπωρο
πως κλείνει ο κύκλος της ζωής τους και καθώς δεν μπορούν να κάνουν απολύτως
τίποτα να αλλάξουν τη μοίρα τους την απολαμβάνουν μέχρι τη στιγμή που θα τα
βρει ο θάνατος. Κάποια βέβαια δεν προλαβαίνουν να συμπληρώσουν τον κύκλο τους
γιατί ο προορισμός τους εκτός από τηνγονιμοποίηση των άνθεων όλης της πλάσης
είναι και η τροφή των πτηνών και των ερπετών αλλά είναι τόσα πολλά που πάντα
περισσεύουν!
Ο φυσικός όμως θάνατος ενός εντόμου σημαίνει πως αυτό έχει μέσα στη σύντομη πορεία της ζωής του εκτός του ότι έχει επιτελέσει το ρόλο του, έχει προλάβει να σπείρει και απογόνους τους οποίους με τη μορφή δεκάδων, μπορεί και χιλιάδων μικροσκοπικών αυγών έχει επιμελώς κρύψει σε ασφαλείς χώρους μέσα σε κορμούς δέντρων, πέτρες και χώματα της γης. Απ’ αυτά τα αυγά την ερχόμενη άνοιξη θα βγουν τα έντομα της άλλης χρονιάς και με τον πανομοιότυπο τρόπο θα πεθάνουν αφού πρώτα σπείρουν και αυτά την επόμενη γενιά τους και το γεγονός αυτής της δημιουργίας θα επαναλαμβάνεται στον αιώνα τον άπαντα μέχρι το είδος τους να εξαφανιστεί κάποτε μαζί με τον πλανήτη!
Όλα αυτά σίγουρα ασφαλώς και τα ήξερε η σφήκα της φωτογραφίας που ο θάνατος την βρήκε μέσα στους χυμούς ενός σκασμένου ροδιού στον κάμπο της Καρδίτσας και δεν την ένοιαξε καθόλου – το τέλος της όμως πολλά άλλα πλάσματα είναι βέβαιο πως τη ζήλεψαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου