Λίγο μετά την Μακρακώμη, μια πινακίδα δεξιά στο δρόμο
δείχνει πως αυτός οδηγεί στο χωριό Τσούκα, τη Φουρνά Ευρυτανίας μέσω Ζαχαράκι, τη
Ρεντίνα και την Καρδίτσα. Πρόκειται για ένα ιστορικό δρόμο ο οποίος ξεκίνησε
για να ενώνει την Φθιώτιδα με τη Θεσσαλία αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε και μόνο
μέχρι την Τσούκα έχει άσφαλτο και μπορεί να πάει ένα συμβατικό αυτοκίνητο. Από
εκεί κει πέρα είναι ένας απρόοπτος χωματόδρομος και μπορούν να τον περάσουν
μόνο αγροτικά και ειδικά οχήματα!
Από αυτόν τον χωματόδρομο μπήκαμε χθες μαζί με τον Γιώργο
Καραλή, πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Τσούκας «Όρειος Μείραξ» στο δυνατό αγροτικό
του Παναγιώτη Κωνσταντέλλου (Ντελ για τους φίλους του) και πήγαμε ως τη
διασταύρωση με το Ροβολιάρι και τη Ρεντίνα. Σκοπός τους ήταν και τους ευχαριστώ
να γνωρίσω αυτόν τον υπέροχο τόπο τον οποίο βλέπω από το Βελούχι αλλά ποτέ δεν
είχα αξιωθεί να τον περπατήσω.
Είδαμε πολλά και ωραία, κυρίως χωράφια οργωμένα, δάση και
μεγάλες βελανιδιές ντυμένες με το χαλκό χρώμα του Νοέμβρη, καλύβες παλιές
κτηνοτρόφων αλλά και καινούργιες, μιλήσαμε για πολλά και κανονίσαμε να
ξανακάνουμε τη διαδρομή. Εγώ έκανα κάποιες φωτογραφίες γι’ αυτά που θέλω να
γράψω τις επόμενες ημέρες αλλά δεν μπορώ να μην σας δείξω πως φαίνεται, παρά
την ελαφρά ομίχλη που κάλυπτε όλη τη Δυτική Φθιώτιδα, το μοναδικό, το τεράστιο Βελούχι από ένα
σημείο αυτού του δρόμου!
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 21112016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου