Δεν ξέρω πως το λένε και
τούτη τη στιγμή δεν έχει σημασία η αναζήτηση του ονόματός του, δεν γνωρίζω αν
είναι βρώσιμο ή όχι, υποψιάζομαι πως μπορεί να έχει δηλητήριο για να εμποδίζει
όποιο πλάσμα τολμήσει να το βάλει στο στόμα του ή απλά τούτο να είναι μια ιδέα
που να απωθεί όποιον και ότι το επιβουλεύεται. Όπως και να έχει, τούτο το
μοναχικό, δειλό μανιτάρι που είδα σήμερα κάτω από μια πυκνή συστάδα βάτων (και
άλλα πολλά που θα έρθει η σειρά τους να τα δείτε) δεν ήταν για μένα παρά μια
υπενθύμιση, της ζωής που φυτρώνει σε απίθανα μέρη και ομορφαίνει το δάσος και
τον κόσμο για λίγες ώρες ή μέρες, όσες το είδος του είναι ταγμένο να ανθίσει.
Ας προσέχουμε λοιπόν που πατάμε για να υπάρχει και αυτών των ταπεινών πλασμάτων
η ομορφιά στον κόσμο…
ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 08112016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου