Εννοείται, πως σε κάθε ταξίδι στην Αμοργό, ένα προσκύνημα
στο μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισας, της Παναγίας της παντεπόπτριας
όλων των θαλασσών, είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Ένα διπλό προσκύνημα: για το
υπερβατικό που έχει αυτός ο μοναδικός τόπος και το σπουδαίο μνημείο της Ορθοδοξίας
αλλά και μια απόδοση τιμής στους γενναίους εκείνους ανθρώπους που πήραν τις τραχιές
πέτρες στα χέρια τους και ύψωσαν με αυτές πριν από πολλούς αιώνες ένα θαύμα της δημιουργίας
που μόνο όποιος κοιτάζει ψηλά μπορεί να κάνει!
 |
Και από το προσκύνημα του 2007!
|
Έτσι λοιπόν, βρέθηκα πάλι χθες το πρωί με τη δροσούλα του
βοριά να ανεβαίνω τα μεγάλα σκαλοπάτια που οδηγούν στο Μοναστήρι, δίπλα από
μικρές και μεγάλες παρέες νεαρών προσκυνητών που είχαν έρθει οι περισσότεροι με
τις «γουρούνες» που φέτος έχουν πλημμυρίσει το νησί και δεν τους δελεάζει μόνο
η ζωή του καλοκαιριού στην Αμοργό αλλά θέλουν να γνωρίζουν και εκείνα τα
στοιχεία που το συνθέτουν και το κάνουν μοναδικό και ένοιωσα και ευχάριστα
καθώς έβλεπα την ικανοποίησή τους για τη γνωριμία με τον ιερό χώρο και το
αγνάντεμα στα θαλασσινά σταυροδρόμια του Αιγαίου και το πιο βαθύ μπλε όλων των
θαλασσών του κόσμου…
ΑΜΟΡΓΟΣ, 02082017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου