Κάθε πλάσμα χαίρεται τον Αύγουστο με τον
δικό του τρόπο και απολαμβάνει τη χαρά της ζωής ενώ, όπως το καλεί η φύση του
προσπαθεί, χωρίς αυτό να λογίζεται και υποχρέωση να δώσει δια του ερωτικού
ζευγαρώματος συνέχεια στο είδος του. Ανεξάρτητα και αν αυτό σημαίνει και το
σβήσιμό του από τον κόσμο τη νύχτα που θα ακολουθήσει. Όπως οι ωραίες
πεταλούδες για παράδειγμα που τρυγούσαν προχθές το πρωί τους χυμούς από τις
ανθισμένες άγριες βατουμουριές στο παρατημένο φράχτη δίπλα στο μικρό δρόμο και τις
οποίες ενδέχεται να μην ξαναδούμε άλλη μέρα καθώς μοιράζονται τον αέρα που
πετάνε με ένα σωρό άλλους φτερωτούς κυνηγούς και δεν το έχουν σε τίποτα να τις κάνουν
μια χαψιά. Όχι γιατί δεν καταλαβαίνουν αυτοί από την ομορφιά του έρωτα αλλά στη
φύση τους είναι να γεμίζουν το στομάχι τους για να μπορέσουν κι αυτοί να
συνεχίσουν να υπάρχουν και να ομορφαίνουν αυτό το τεράστιο μωσαϊκό που λέγεται ζωντανός
κόσμος…
ΑΘΗΝΑ, 08082017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου