ΟΙ ΔΡΑΚΟΙ ΠΟΥ ΦΥΛΟΥΝ ΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ

Η οροσειρά φυτρώνει μαζί με τα πλατάνια και τις ιτιές στις κοίτες των ποταμών. Μια αρχέγονη σχέση, βαθιά όσο ο χρόνος, συνδέει τις κορυφές με τους υδάτινους πλοκάμους της Πίνδου. Ο αφρός των ποταμών γίνεται υδρατμός, μια ελαφριά άχνη –σαν τη ψυχή των νερών- ανεβαίνει στον αιθέρα, στροβιλίζεται, ακουμπά μαλακά στις κορυφές. Η πυκνή σύναξη των ατμών δημιουργεί τούφες από σύννεφα που, καθώς πυκνώνουν, κυοφορούν τη βροχή, τους κεραυνούς, το χιόνι και το χαλάζι.

Οι πέτρες των βουνών και τα φυτά σαν σφουγγάρια θηλάζουν τους υδρατμούς – φλέβες αόρατες στέλνουν τα νερά στις αρτηρίες και κρυφά οδηγούνται στις υπόγειες θαυμαστές δεξαμενές που έχει προς τούτο δημιουργήσει η οροσειρά, όπου αγαθά στοιχεία και ευγενικές νεράιδες τα συγκεντρώνουν, τα νανουρίζουν στο σκοτάδι, τα χαϊδεύουν και τα προσέχουν σαν μικρά παιδιά. Επιστάτες αυτού του κόσμου είναι οι καλοπροαίρετοι δράκοι οι οποίοι εφαρμόζουν το δικό τους δίκαιο στη διανομή.

Αυτοί κρατούν τα κλειδιά των αγωγών που οδηγούν τα νερά στις πηγές. Αυτοί είναι οι μόνοι που αφουγκράζονται τις φωνές και τους ψιθύρους των νερών μέσα στις υπόγειες δεξαμενές και, σύμφωνα με όσα ακούνε, αποφασίζουν για την επιστροφή τους στο φως – πολύ σπάνια λαμβάνουν υπ’ όψη τους τις ανάγκες και τις προτεραιότητες που προβάλουν συνήθως οι άνθρωποι.

«ΟΡΕΙΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ» σελ. 28.