Με τα κολοκύθια που καλλιέργησα στο χωριό, ομολογώ πως εισέπραξα μια
τεράστια απογοήτευση καθώς τα φύτεψα κοντά το ένα με το άλλο είδος και όλα
βγήκαν, χάρη στο θαυμαστό κόσμο των εντόμων – επικονιαστών, κολοκύθια! Δηλαδή,
ένα είδος που έμοιαζε σε κάτι ανάμεσα κολοκυθιού και αγγουριού και τούτο χάρηκε
πολύ η μάνα μου γιατί δεν άκουσα τις συμβουλές της. Γι’ αυτό και όπου βλέπω
κολοκύθια, ενθουσιάζομαι και ζητώ από τους παραγωγούς να μου κρατήσουν λίγο
σπόρο υποσχόμενος πως θα προσέξω και τα φυτέψω μακριά το ένα είδος από το άλλο.
Όπως για παράδειγμα, τα κολοκύθια του Κώστα Ντελέζου από τον Αϊ – Σώστη
Φθιώτιδας που είδα προχθές στο παζάρι της Μακρακώμης και ζήλεψα, τόσο που
ζήτησα να έχω μια φωτογραφία με αυτά τα οποία μοιάζουν είτε με μεγάλα φίδια που
πνίγω ως άλλος Ηρακλής, είτε με υπερμεγέθη σπεραματοζωάρια. Σε ότι να μοιάζουν
πάντως, του χρόνου που θα έχω δικά μου θα είμαι διπλά υπερήφανος…
ΑΘΗΝΑ, 22102017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου