ΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ;

Το Βελούχι, το Πικροβούνι και η Γραμμένη Οξιά γλίτωσαν από τις 

ανεμογεννήτριες και το ίδιο ευχόμαστε να συμβεί και με τα Άγραφα!

Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν με τούτο το περίεργο πράγμα που έντονα συζητιέται τους τελευταίους μήνες ένθεν και ένθεν της οροσειράς του Τυμφρηστού και αφορά την εγκατάσταση στις κορυφογραμμές του θείου βουνού εκατοντάδων ανεμογεννητριών παραγωγής ηλεκτρισμού:

Ή, ότι οι άνθρωποι που προωθούν αυτό το απαράδεκτο έργο ποτέ δεν έχουν σηκώσει το κεφάλι τους ψηλά να καμαρώσουν τις πιο αισθαντικές κορυφογραμμές της Άνω Ελλάδας, τις χιλιοτραγουδισμένες, τις γεμάτες ιστορία, μύθους και ποτισμένες με αίμα σε όλους τους αγώνες του έθνους και ποτάμια ιδρώτα για μια φέτα ψωμί, ή, το χειρότερο, ότι στο μέλλον, αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσουν το κεφάλι τους ψηλότερα από το χώμα που πατάνε και βλέπουν μόνο τις μύτες των παπουτσιών τους να τους οδηγούν παρά να αφήνουν την καρδιά τους να χαράζει το μονοπάτι!

Η πρώτη εκδοχή, αποκλείεται, δεν ταιριάζει σε κανένα από τους συμπατριώτες μας. Λέμε δεν ταιριάζει, αλλά τον κανόνα πάντα μια εξαίρεση τον δημιουργεί! Έτσι η δεύτερη εκδοχή, είναι η πλέον πιθανή. Υπάρχουν κάποιοι που δεν σήκωσαν ποτέ το σβέρκο τους πάνω από την κοιλιά τους για να αγναντέψουν με καθάριο μάτι τις Ράχες Τυμφρηστού, η τα Κοκάλια!

Συμβαίνει πολλές φορές και η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες περιπτώσεις κατά τις οποίες, ο ενδοτισμός, η υποτέλεια και τα συμφέροντα να υπερισχύουν κάθε άλλης προθέσεως και συνήθως το αποτέλεσμα ήταν οικτρό. Ως πιο πρόσφατη περίπτωση μπορεί να αναφερθεί η αποξήρανση της λίμνης Κάρλας πριν από σαράντα χρόνια. Όλοι χειροκρότησαν την ενέργεια αυτή, οι εμπνευστές και οι εργολάβοι έκαναν τη δουλειά τους, οι αγρότες έμειναν ικανοποιημένοι από την παραγωγή της γης αλλά όλα κάποια μέρα τέλειωσαν. Η λίμνη δια της απουσίας της εκδικήθηκε τους ανθρώπους και μετανιωμένοι όλοι αποφάσισαν την επαναδημιουργία της…

Κάπως έτσι μοιάζει και εγκατάσταση των αιολικών γεννητριών στις κορυφογραμμές του Τυμφρηστού. Οι λόγοι που επικαλούνται για την τοποθέτησή τους, είναι οι γνωστοί κούφιοι περί την ανάπτυξη λόγοι που εκπορεύονται από τους γνωστούς κύκλους συμφερόντων. Οι εμπνευστές έχουν το σκοπό τους, αυτοί οι «κύριοι» δεν φαίνονται πουθενά. Ιθαγενείς δουλεύουν για λογαριασμό τους και μοιραία εκτίθενται. Με το αζημίωτο βέβαια κινούνται δια της τεθλασμένης για να μη δίνουν στόχο και μεθοδικά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την καταστροφή του τόπου μας. Οι οικονομικοί παράγοντες, τις επενδύσεις τους κάνουν και την ψίχα της υπόθεσης θα κερδίσουν αλλά οι άλλοι, οι τοπικοί παράγοντες με μια κόρα θα τη βγάλουν, άντε και κανένα κοκαλάκι να γλείψουν μπορεί να τους αφήσουν. Οι αφελείς δεν παίρνουν είδηση πως χρεώνονται αιωνίως με την καταισχύνη της καταστροφής ενός μοναδικού τόπου.  

Ψιλά γράμματα που πνίγονται στη σούπα των συμφερόντων που ανακατεύεται γύρω από τον Τυμφρηστό καθώς όλοι έχουν πάρει τα χλιαρά και ετοιμάζονται να ορμήσουν. Ο Τουρισμός, όπως ως μονοκαλλιέργεια προτάσσεται θέλει αρκετή ενέργεια και η οποία δεν περισσεύει από πουθενά, ιδίως όταν αυτή ζητείται τους χειμερινούς μήνες. Επί πλέον, αυτός ο Τουρισμός που αναπτύσσεται γύρω από το Βελούχι, έχει προ πολλού ξεπεράσει τα ευχολόγια και τις αγαθές προθέσεις του «αγροτοτουρισμού» και της ήπιας σχέσης με το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και έχει γίνει βαριά και ρυπογόνα για τις ψυχές βιομηχανία.

Οι πλέον συνετοί καταλαβαίνουν πως τα προς πώληση κοιτάσματα του φυσικού περιβάλλοντος έχουν ήδη εξαντληθεί και βεβαίως ότι δεν υπάρχουν εφεδρείες για την άμυνα. Που να προλάβουν αυτοί οι λίγοι να στήσουν τις γραμμές τους. Δυστυχώς κανένας από αυτούς που θα πάρουν την απόφαση για τα αιολικά πάρκα δεν θα πάρει και την ευθύνη για την καταστροφή του μεγαλύτερου φυσικού, του πλέον αισθαντικού ορεινού πάρκου στην Ελλάδα. Μπορεί οι άνθρωποι να μη γνωρίζουν τις επιπτώσεις μιας τέτοιας ενέργειας. Δεν ρώτησαν; Δεν έμαθαν; Η απόφασή τους όμως θα έχει τις ανάλογες συνέπειες με την κατασκευή των φραγμάτων, Μέγδοβα και Κρεμαστών. Αμφιβάλλω αν κάποιος θυμάται την διαρκή αθέτηση των υποσχέσεων από τους κρατούντες εκείνης της εποχής για τα ανταποδοτικά οφέλη. Ποιος πάλι θα μπορούσε να βάλει στη ζυγαριά και να κρίνει ψύχραιμα την εξέλιξη στη λίμνη Πλαστήρα και το βάλτωμα της όποιας προσπάθειας πέριξ της Λίμνης Κρεμαστών; Ποιος, τι και τα λοιπά, αλλά, οι προτεραιότητες για τον Φθιωτικό Τυμφρηστό και το Βελούχι είναι άλλες και αυτοί που τις επιβάλλουν αρκούνται στα επιτίμια της απαξίωσης προς την πατρώα γη.

Κάπως έτσι θα εξελιχθεί το θέμα με τις ανεμογεννήτριες. Τα συμφέροντα θα τις εγκαταστήσουν όπως εγκαθιστούν ένα εργοστάσιο επεξεργασίας επικινδύνων αποβλήτων σε κάποια εξαρτημένη χώρα του τέταρτου κόσμου. Δεν ρωτάνε κανέναν αν τις θέλει ή ρωτάνε μόνο αυτούς που τους βολεύει. Το κακό είναι ότι αυτοί οι λίγοι, οχυρωμένοι πίσω από το δικαίωμα που τους δίνει ο αριθμός των ψήφων που μέτρησαν κάποτε σε μια κάλπη, θα πάρουν την απόφαση και γεμίσουν σιδερένια παλούκια με φτερωτές όλη την κορυφογραμμή του Τυμφρηστού. Ότι και να πουν μετά οι πολλοί, θα τα πουν κατόπιν εορτής, τότε που θα μαζεύουν τα τραπέζια και θα σκουπίζουν μετά τη γιορτή των 

εγκαινίων...

ΥΓ. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ευρυτανικός Παλμός" πριν από δέκα χρόνια που είχε προκύψει με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο Βελούχι και στη Γραμμένη Οξιά και αποδείχτηκε γούρικο καθώς οι εταιρείες τα μάζεψαν κι έφυγαν αλλά ξαναγύρισαν και τώρα έβαλαν στόχο τις κορυφές των Αγράφων. 

ΑΘΗΝΑ, 28052018