ΜΟΝΟ Η ΒΡΟΧΗ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Ανέκαθεν, από την στιγμή που ως σύνθεση ποικίλων και διαφόρων συμφερόντων ή αδυναμιών των ανθρώπων συγκροτήθηκε η πρώτη πόλη στην ιστορία του κόσμου, αυτή υπήρξε κι ένας χώρος διαρκών αντιπαραθέσεων. Ισχυροί - ταπεινοί, πλούσιοι -φτωχοί, νέοι – ώριμοι αμφοτέρων φυσικά των φύλων· πλήθος αντιθέσεων που εκφράζονται καθημερινά μέσα στα σπίτια αλλά κυρίως στο δημόσιο χώρο όπου όλοι έχουμε και το δικαίωμα της κριτικής, διαμορφώνουν το πρόσωπο της πόλης και επηρεάζουν τη λειτουργία της.

Οι αντιθέσεις  αρδεύουν και την ζωή της πόλης, ακόμη και αν αυτές ξεπερνούν καμιά φορά την ανοχή μιας μερίδας πολιτών, βοηθάνε όμως να αναπτύσσεται ένας διάλογος, στόχος του οποίου υποτίθεται πως είναι το γενικό καλό, η ευημερία, η ευταξία, η δημοκρατία. Πράγματα αυτονόητα αλλά και συχνά παρεξηγημένα από μερίδες πολιτών που είτε λόγω συμφερόντων ή ιδεολογίας αρκετά συχνά, τα αμφισβητούν θεωρητικώς ή και εμπράκτως. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι εμφανές, το ζούμε εδώ και χρόνια και έχει σημαδέψει όχι μόνο όλους τους τοίχους της πόλης αλλά και τις ψυχές των ανθρώπων της. 

Μια περίοδος που ανθούν ιδιαίτερα οι αντιθέσεις, είναι αυτή που προηγείται των εορτών και έχει να κάνει με παγιωμένες καταστάσεις οι οποίες παρά και την εθιμική υπόστασή τους, αποτελούν πάντα ευκαιρία για ανεξάντλητες συζητήσεις ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα. Όπως για παράδειγμα η λειτουργία της αγοράς που αυτές τις ημέρες περιμένει να κινηθεί κάπως και ρεφάρει τις ζημιές της, ο εορταστικός διάκοσμος των δρόμων για τον οποίο φέτος μάλιστα έχουν γραφεί και ειπωθεί τόσα που αρκούν και για τα επόμενα χρόνια.

Όπως και να’ χει, αυτές τις ημέρες κατά παράδοση ζωντανεύει το λεγόμενο εμπορικό κέντρο της πόλης καθώς ένα έθιμο που καλλιεργήθηκε συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες θέλει τους Αθηναίους που ζουν σε μακρινά προάστια, τα βόρεια κυρίως και λίγο τα νότια να κάνουν οικογενειακή εκδρομή στο κέντρο της Αθήνας για περιήγηση κυρίως και συναντήσεις με φίλους. Για ψώνια, δεν συζητιέται καθώς ελάχιστα είναι πια τα  καταστήματα που θυμίζουν άλλες ακμαίες εποχές. Τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν μετακομίσει στα βόρεια και να νότια προάστια και ότι άφησαν πίσω τους, είναι σκοτεινές βιτρίνες και κτίρια που ρημάζουν και χαρακτηριστική είναι η εικόνα της οδού Σταδίου όπου στο περισσότερο μήκος της λειτουργούν μόνο τράπεζες, ενώ το ίδιο περίπου συμβαίνει και στην Πανεπιστημίου και την Ακαδημίας. Έτσι, τα μόνα καταστήματα που έχουν κάποια κίνηση αυτές τις ημέρες είναι τα καφενεία, τα σουβλατζίδικα και λίγο τα βιβλιοπωλεία – όσα απ’ αυτά απόμειναν ανοιχτά κι αυτό επειδή έχουν φανατικούς πελάτες.

Μέσα σε αυτό το κλίμα παλεύουν να επιβιώσουν τα περισσότερα καταστήματα του κέντρου και ορισμένα φαίνεται δεν μπορούν να πάρουν άλλη παράταση ζωής, καθώς έστω και ένας πελάτης να μην μπορέσει να φτάσει σε αυτά, είναι ζημιά. Ο Δήμος όντως κάνει διάφορα πράγματα για να προσελκύσει κόσμο στο κέντρο αλλά μάλλον αυτοί που οι ιδέες εγκρίνονται, χρειάζονται πρώτα ειδικά σεμινάρια για την ζωή της πόλης, την ιστορία της, τον πολιτισμό της, τους ανθρώπους τους. Ωραία, λαμπερά, φωτεινά όλα αυτά που κάνουν, ενίοτε μάλιστα και προκλητικά για προκαλείται διάλογος αλλιώς μπορεί να περνούσαν απαρατήρητα, αλλά ξεκινώντας απ’ αυτά, στο τέλος καταλήγουμε να μιλάμε μόνο για την εορταστική ψυχαγωγία, λες και μόνο αυτή είναι που μπορεί να ζωντανέψει το κέντρο. 

Έτσι, το Σάββατο που όλοι περίμεναν να απλωθεί στο εμπορικό κέντρο η αίσθηση ότι σε δέκα ημέρες έρχονται τα Χριστούγεννα, ό Ετεοκλής (το χαϊδευτικό της προχθεσινής κακοκαιρίας) έριξε βροχή με το τουλούμι που λένε και τα έκανε όλα μούσκεμα και δυσκόλεψε πάρα πολύ όσους ήθελαν να περπατήσουν στο κέντρο ή να βγουν για ψώνια αλλά δεν μπορεί να του αποδοθεί καμιά ευθύνη για τα άδεια ταμεία. Αυτόν τον έστειλε ο χειμώνας να μας υπενθυμίσει τι εποχή περνάμε και μόλις τέλειωσε το έργο του έφυγε αφήνοντας άλλους να σκεφτούν πως και με ποιο τρόπο θα ζωντανέψει πάλι η Αθήνα…    

ΑΘΗΝΑ, 17122019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 35.