ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΚΑΨΙΑ

Στη φωτογραφία, δεξιά ψηλά η Μεγάλη Κάψη και στο ίδιο περίπου ύψος ο Τυμφρηστός (Πέρα Κάψη). Αριστερά, κοντά στον Σπερχειό η Μεσαία Κάψη (Μ’σοχώρι) που βρισκόνταν στο ίδιο ύψος με τα δυο άλλα χωριά και μετακινήθηκε εκεί μετά από μια κατολίσθηση 

ένουμε σπίτι και στο χωριό (Μεγάλη Κάψη Φθιώτιδας, στον Ανατολικό Τυμφρηστό) αλλά θα το ξαναπούμε, αυτό έχει και αυλή και κήπο και φυσικά είναι και σε μια γειτονιά ή οποία, όσο κι αν είναι έρημη γιατί οι παραθεριστές συγχωριανοί εγκλωβίστηκαν με τα μέτρα στις μόνιμες κατοικίες τους στις πόλεις, δεν παύει αυτή να δημιουργεί μια εντύπωση κοινότητας. Μια κοινότητας που δεν εξαιρείται των γενικών μέτρων που έχουν ληφθεί για τον περιορισμό της επιδημίας και ευτυχώς οι συγχωριανοί συμμετέχουν με κατανόηση.  

Στην περίπτωση εγώ κάθομαι και στο σπίτι, τα βράδια ή όταν βρέχει και δεν μπορώ να ασχοληθώ με τα χωράφια αλλά δεν περιορίζομαι μόνο σε αυτά. Μια φορά την εβδομάδα, όταν δεν είναι μούσκεμα ο τόπος παίρνω τα πόδια μου, το ραβδί μου και την μηχανή μου και περιπλανιέμαι στις έρημες εξοχές και στα διπλανά χωριά. Ο λόγος, πέρα από την αγάπη που έχω στο περπάτημα είναι η ανάγνωση του Τόπου τώρα που δεν έχουν καλύψει τα δέντρα τα σημάδια του προκειμένου να συμπληρώσω με φωτογραφίες κυρίως το υλικό που κάποτε θα μπορεί να γίνει μια ωραία έκδοση για την μικρή πατρίδα μου και όλη την περιοχή του Ανατολικού Τυμφρηστού.

Έτσι αναζητώντας μια φωτογραφία που να συμπεριλαμβάνει και τα τρία Κάψια μαζί, την Μεγάλη Κάψη την οποία και θεωρώ ως το μητρικό χωριό, την Μεσαία Κάψη (Μ’σοχώρι) στην σημερινή του θέση που χτίστηκε μετά την κατολίσθηση και την Πέρα Κάψη (Τυμφρηστός) περπάτησα μέχρι την Καλοκαιρού, μια πλαγιά με νότιο προσανατολισμό πάνω από το Μέγα Ρέμα και αντίκρυ από τα Δρέμματα. Εκεί από την κορυφή ενός λόφου όντως διαπίστωσα ότι φαίνονται και τα τρία χωριά. Όχι ολόκληρα, αλλά μέρος αυτών και χάρηκα γιατί δεν πήγε χαμένος ο κόπος μου.

Υποθέτω πως αν πάω και απέναντι, στην κορυφή του χωματόβουνου που καλείται Μαυρογιάννη και το οποίο κατά πάσα πιθανότητα αποτελεί την κοιτίδα των τριών χωριών και ενδεχομένως και κάποιων άλλων, θα έχω μια καλύτερη φωτογραφία με όλον τον Τόπο που βρίσκονται αυτά τα τρία χωριά και ελπίζω να το κάνω τις επόμενες ημέρες που θα σταματήσει η βροχή. Είναι κάπως μακριά και εντελώς έρημος ο τόπος και ομολογώ ότι δεν θέλω να συναντήσω κανέναν λύκο που όπως λένε οι ντόπιοι κυκλοφορεί εκεί. Δεν μου έχει τύχει ποτέ και δεν ξέρω τι να κάνω αλλά δεν ξέρω αν έχω άλλη ευκαιρία να το κάνω.

Γενικά θεωρώ αυτόν τον εκούσιο εγκλεισμό στο χωριό μια ευκαιρία να ασχοληθώ με πράγματα που είχα αφήσει στην άκρη και να προχωρήσω και σε καινούργια. Καθώς έχω αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου όταν δεν βρέχει και κυρίως τη νύχτα, προχωρώ ικανοποιητικά κάποια πράγματα. Το διαδίκτυο δε μου δίνει πολλές δυνατότητες που σε άλλη εποχή φάνταζαν αδιανόητες. Όπως πληροφόρηση, επικοινωνία, εξυπηρέτηση υποχρεώσεων και η τρέχουσα εμπειρία με κάνει να σκέφτομαι πολύ την μόνιμη εγκατάσταση στο χωριό καθώς θα μπορώ να κάνω κάποιες δουλειές και παράλληλα να ασχολούμαι με τα χωράφια και τις καλλιέργειες.

Στις φωτογραφίες αυτές που κάνω στον Τόπο, εκείνο που με ενδιαφέρει περισσότερο και γι’ αυτό τρέχω κυριολεκτικά πριν γεμίσουν τα δέντρα φύλλα, να δω που αναπτύσσονταν οι καλλιέργειες μιας άλλης εποχής, τότε που το χωριό αριθμούσε 300 ψυχές. Να καταλάβω δηλαδή πως κατάφερναν και επιβίωναν οι χωριανοί πριν από 100 χρόνια μέσα σε ένα συγκεκριμένο τόπο και με τις δυσκολίες που είχαν τότε. Στους σκοπούς μου δεν είναι η ωραιοποίηση μιας εποχής αλλά η αναζήτηση και η ανάδειξη εκείνων των στοιχείων που κρατούσαν ζωντανή και υγιή μια κοινότητα ανθρώπων και τούτο να αποτελέσει παράδειγμα που ενδεχομένως πολλοί θα ακολουθήσουν σε μια κοινωνία που μόλις περάσει το κακό, θα αναζητήσει λύσεις, ιδέες, παραδείγματα και στην περίπτωση, καλύτερες απ’ αυτές που έχει βιώσει στον Τόπο του και στην κοινότητα δεν υπάρχουν…   

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 03042020