ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕ ΤΑ ΚΑΨΙΑ

Μια γέρικη καστανιά δίπλα στο μονοπάτι που στη μνήμη της 

έχουν γραφεί τόσοι και τόσοι διαβάτες και περαστικοί.

Πήγα πριν από λίγες ημέρες, όταν έριξε χιόνι στο χωριό μια βόλτα στις γειτονιές κι ο δρόμος με έφερε στον Άγιο Παντελεήμονα όπου αν και μου αρέσει πολύ είχα χρόνια να επισκεφτώ. Ο Άγιος  Παντελεήμονας είναι κάτι σαν λόφος, μια εξοχή του αντερείσματος που κατεβαίνει από το βουνό και κόβει τη θέα προς τα νότια απομονώνοντας το χωριό μας από τα άλλα συγγενή του χωριά Κάψια, την Μεσαία Κάψη (Μ’σοχώρι) και τον Τυμφρηστό. 

Ο Τυμφρηστός μια χιονισμένη μέρα με ανθισμένες τις κορομηλιές, 

όπως φαίνεται από τη στροφή κάτω από τον Άγιο Παντελεήμονα.

Η επίσκεψη λόγω του κρύου ήταν σύντομη αλλά δεν έχασα την ευκαιρία, μιας και δεν είχαν σκεπάσει ακόμη τα φύλλα τα σημάδια του Τόπου να επιχειρήσω να περπατήσω το παλιό μονοπάτι που συνέδεε τα χωριά μεταξύ τους και το τμήμα του από την στροφή κάτω από τον Άγιο Παντελεήμονα καταργήθηκε περί τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 όταν έγινε ο αμαξιτός δρόμος. Το υπόλοιπο διατηρήθηκε πάλι μέχρι που έγινε ο δρόμος από το χωριό μέχρι τον Τυμφρηστό περί το 1970 κι έτσι συντομεύτηκε ο δρόμος προς το Καρπενήσι, σε βαθμό που οι περισσότερες ανάγκες μας εξυπηρετούντα πλέον από εκεί και όχι από την μεριά της Φθιώτιδας. Το παλιό μονοπάτι θυμόμαστε γεμάτο κόσμο στη γιορτή του Αγίου Παντελεήμονα που έρχονταν από το Μ’σοχώρι (Μεσαία Κάψη) είτε με τα πόδια, είτε καβαλαρία με διάθεση πανηγυριώτικη.

Η εικόνα αυτή μου είχε δημιουργήσει εντύπωση και ήταν η πρώτη θα έλεγα που με εισήγαγε στην έννοια της γειτονίας των χωριών η οποία στηρίζονταν στις συγγένειες όπως αργότερα κατάλαβα. Οι σχέσεις αυτές τότε ήταν πιο πυκνές και πιο ευδιάκριτες από σήμερα αλλά και πιο σαφείς. Ο κόσμος τότε αν και ήταν υποχρεωμένος να περπατάει γιατί δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα, τιμούσε ιδιαίτερα αυτές τις συγγένειες. Το πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου ήταν μια ευκαιρία να συναντηθούν οι κάτοικοι και από τα τρία χωριά και να ανανεώσουν με αυτόν τον τρόπο την επικοινωνία τους, να μιλήσουν για κοινά ζητήματα, να διασκεδάσουν και φυσικά να προξενευτούν.

Το μονοπάτι αυτό θυμήθηκα όταν προχθες που λόγω κακοκαιρίας έμεινα στο σπίτι είδα να με καλεί στο δίκτυο κάποιος φίλος που κάτι μου έλεγε το όνομά του. Ήταν ο Θανάσης Στρίγκας από τον Τυμφρηστό με τον οποίο πηγαίναμε, σε διαφορετικές τάξεις βέβαια, μαζί στο Γυμνάσιο Αγίου Γεωργίου Τυμφρηστού. Ο Θανάσης που εδώ και 45 χρόνια ζει και εργάζεται στο Μόναχο της Γερμανίας, διάβασε το κείμενο για τον θάνατο του Νικηφόρου Πανέτσου και με κάλεσε να μιλήσουμε λιγάκι και να μάθει περισσότερα και η κουβέντα σιγά – σιγά οδηγήθηκε ήρθε στα χρόνια του σχολείου, τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες και τα άλλα ενδιαφέροντα που ζούσαμε τότε στα χωριά μας.

Η κουβέντα ήρθε και στις σχέσεις που είχε η οικογένεια του Θανάση με το χωριό μας. Η γιαγιά του ήταν συγγενής με τους Καλατζαίους και έρχονταν συχνά και τους έβλεπε. Σε αυτό το μικρό ταξίδι από τον Τυμφηστό στη Μεγάλη Κάψη που κρατούσε περί την μία ώρα και κάτι ο Θανάσης και η γιαγιά του έρχονταν και πήγαιναν από το παλιό μονοπάτι, αυτό που σήμερα μόλις που φαίνεται μέσα στο κουβαριασμένο δάσος που είναι κάτω από τον Άγιο Παντελεήμονα. Το μονοπάτι που περνάει και μέσα από τα ερείπια αχρονολόγητων κατοικήσεων στην ουσία είναι κλειστό, αλλά αξίζει νομίζω να μαζευτούμε μια μέρα οι χωριανοί να το καθαρίσουμε. Όχι γιατί θα εξυπηρετήσει κάποια επικοινωνία,  γι’ αυτό υπάρχει ο αμαξιτός δρόμος μόλις δέκα μέτρα πιο κάτω αλλά για να θυμηθούμε με την ευκαιρία εκείνο τον παλαιό κόσμο και τις συνήθειες που τον κρατούσαν δεμένο…

Το μονοπάτι ευδιάκριτο ακόμη γεμάτο φύλλα από τις καστανιές.

Θα μπορούσαμε μάλιστα να το προτείνουμε και στους γείτονες Τυμφρηστιώτες και Μ΄σοχωρίτες να μαζευτούμε μια μέρα να καθαρίσουμε καθένας κι ένα κομμάτι από το μονοπάτι όπου φαίνεται ακόμη και στο τέλος να το γιορτάσουμε όλοι μαζί. Έτσι θα θυμηθούμε πως ζούσαν και κινούνταν οι προηγούμενες γενιές που μας παρέδωσαν τον Τόπο κι εμείς με τη σειρά μας τον αφήσαμε να τον πνίξει το δάσος και η σιωπή...

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 09042020