Τον γιορτάσαμε τον Αϊ – Γιώργη σήμερα πένθιμα και σιωπηλά
στην αυλή μας, στη μικρή πατρίδα. Μια πρωινή επίσκεψη στο νεκροταφείο για το
καντήλι του πατέρα που όσο υπήρχε και έδινε το πρόσταγμα της ημέρας εξελίχθηκε
σε έναν περίπατο στα νότια χωράφια του
χωριού, στου μακαρίτη Ηλία Κεραμίδα στα σύνορα με την Μεσαία Κάψη. Εκεί σε ένα
έδαφος όπου χωνεύεται η ιστορία ενός χωριού που θάφτηκε σε άγνωστο χρόνο από ένα
βούλιαγμα που αρχίζει από τον λόφο του Αγίου Παντελεήμονα διαπιστώνεται ότι η πάλη των ήμερων δέντρων με το δάσος
είναι προδιαγεγραμμένη με την ήττα των πρώτων.
Στη στροφή του χωματόδρομου προς την Αγία Παρασκευή, με περίμενε
η εικόνα της ημέρας: Τα μελίσσια κάποιου συγχωριανού, αναπτυγμένα κάτω από τις ανθισμένες
κουτσουπιές και στον ορίζοντα της ελατοσκεπούς κορυφής στο Πικροβούνι, το χιόνι
που ξεφόρτωσε ο Απρίλης στο δάσος.
- - Του χρόνου η τρανή του Αϊ – Γιώργη ημέρα θα
πέφτει στις 5 του Μάη….
Είμαστε μακριά από εκεί που συμβαίνουν πράγματα που έχουν σχέση με την πανδημία και αν δεν ακούγαμε ειδήσεις δεν θα πιστεύαμε ότι γίνονται. Ήρθε και ο καιρός σήμερα με το χιόνι του και αμφισβήτησε ότι το ημερολόγιο δείχνει 23 του Απρίλη…
ΑπάντησηΔιαγραφή