ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΠΑΝΕΤΣΟ

Έχουμε τους περιορισμούς για τον κορωνοϊό στο χωριό που μας έχει κλείσει όλους στα σπίτια, έχουμε και έναν καιρό που θυμίζει Φεβρουάριο στις ανάποδές του αλλά χθες η μέρα έγινε πιο βαριά και στενάχωρη γιατί ένας συγχωριανός μας έφυγε για τον ουρανό!

Πρόκειται για τον Νικηφόρο Πανέτσο (1928 – 2020) ο οποίος σίγουρα ήταν μετά τον Ευάγγελο Καλαντζή (πολιτικός και υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις μετά τον Πόλεμο) ο πιο διάσημος συγχωριανός μας. Αυτό γιατί ο Νικηφόρος για πολλές δεκάδες χρόνια ήταν η ψυχή του ιστορικού «Χάνι Πανέτσου» κοντά στη Μεσαία Κάψη, δίπλα στον Σπερχειό και πάνω στο δρόμο Λαμία – Καρπενήσι πριν αυτός πάρει την ανηφόρα για τις Ράχες. Απ’ αυτό το Χάνι περνούσαν και στέκονταν όλοι όσοι πήγαιναν στο Καρπενήσι και παραπέρα ενώ παλιότερα ήταν σταθμός και για όσους περπατούσαν την στράτα από την Αιτωλία προς τη Θεσσαλία. Αυτός ο κόσμος ήθελε να φάει, να πιεί, να ξαποστάσει, να πάρει δυνάμεις κάτω από τα πλατάνια ή δίπλα στο τζάκι και να ξεκινήσει πάλι τον δρόμο του.

Μέσα σε αυτόν τον ποικίλο κόσμο μεγάλωσε και έμαθε ο Νικηφόρος τη ζωή και τα κουμάντα της υπηρετώντας το Χάνι που βρήκε από τον πατέρα του, πάνω από οκτώ δεκαετίες. Τον ήξεραν οι πάντες, από άρχοντες και σημαντικά πρόσωπα όλης της Ρούμελης μέχρι τους ζητιάνους και τους περιπλανώμενους του κόσμου που ξέπεφταν στα μέρη μας. Σε όλους άνοιγε την πόρτα, σε όλους έσφιγγε το χέρι όταν τους αποχαιρετούσε. Όλοι τον θυμόνταν και να μην ήθελαν να σταθούν στο χάνι γιατί βιάζονταν, στέκονταν δυο λεπτά μόνο να τον χαιρετήσουν και να ακούσουν τα ανέκδοτά τους. Έτσι έγινε ο Νικηφόρος Πανέτσος ο πιο γνωστός Καψιώτης σε όλον τον κόσμο και όποιος χωριανός έλεγε κάπου ότι ήταν από την Κάψη (Μεγάλη, Μεσαία ή Πέρα Κάψη) αμέσως τον ρωτούσαν, τι κάνει ο Νικηφόρος και πάντα έφερναν στην κουβέντα το Χάνι και τις απολαύσεις τους σ’ αυτό.

’ όλο αυτόν τον κόσμο, ελάχιστοι ήταν χθες που έμαθαν τον θάνατό του όπως και οι χωριανοί εξάλλου που ήταν χωμένοι στα σπίτια λόγω του κορωνοϊού αλλά και της κακοκαιρίας. Με κακοκαιρία βέβαια έχουμε ξεπροβοδίσει κι άλλους χωριανούς στο παρελθόν και όλοι τους συνοδεύσαμε στην τελευταία τους κατοικία στην Παναγία. Με τον κορωνοϊό όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ούτε στην εκκλησία μπορούσαμε να πάμε, αφού δεν έπρεπε να δημιουργηθεί συνωστισμός, ούτε και στο νεκροταφείο.

Έτσι στον Νικηφόρο Πανέτσο, τον τελευταίο αποχαιρετισμό στην Αγία Τριάδα έδωσαν λίγοι στενοί συγγενείς του και οι ίδιοι στην ταφή του έριξαν λίγο λασπωμένο χώμα. Από τους χωριανούς, δυο – τρεις πήγαμε ως εκεί και τον χαιρετήσαμε από μακριά. Κανείς μας, ούτε οι συγγενείς, ούτε οι άλλοι πιστεύαμε πως ο Νικηφόρος έφυγε τόσο αθόρυβα από τη ζωή και πως δεν πρόκειται να τον ξαναδούμε στο Χάνι ή στο χωριό. Κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν έβλεπε τους νεκροθάφτες που σήκωσαν το φέρετρό του και μετά φτυάρισαν βιαστικά φορώντας μάσκες και γάντια. Ο Νικηφόρος έφυγε και μαζί του μια ολόκληρη εποχή.

Ας είναι ελαφρό το χώμα που τον σκέπασε…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 07042020