Μια και πιάσαμε διάλογο για τα χελιδόνια που ήταν μαζεμένα πάνω στα σύρματα της ΔΕΗ στη Νεράιδα Ιτάμου (Δολόπων) που ήμουν προχθές και συζητούσαν τα περί του ταξιδιού της επιστροφής τους προς την Αφρική, θα πω δυο λόγια για κάποιες άλλες χελιδονοφωλιές που είδα προχθές σε ένα ιδιαίτερο μέρος που εύχομαι σε κανέναν ποτέ να το γνωρίσει.
Πρόκειται για κάποιες φυλακές στη Θεσσαλία όπου πήγα να επισκεφτώ ένα κρατούμενο και αφού πέρασα όλες τις διαδικασίες ελέγχου για να ανοιχτούν δυο πόρτες (ήταν η πρώτη φορά που επισκέπτομαι φυλακές και ένοιωθα πολύ περίεργα) βρέθηκα σε ένα εσωτερικό προαύλιο μπροστά στο κυρίως κτίριο των φυλακών με τους λείους και τυφλούς τοίχους.
Αν κα μαθημένος να βλέπω με άνεση οτιδήποτε πέφτει στην αντίληψή μου, χαμήλωσα τα μάτια μου και κοιτούσα μόνο την πόρτα όπου έπρεπε να μπω και μόνο εκεί τα σήκωσα. Τότε πρόσεξα και μια ημικυκλική επιφάνεια που άρχιζε από το έδαφος και κατέληγε στον ουρανό η οποία στους χώρους που λογικά θα έπρεπε να είχε παράθυρα με τζάμια, για ευνόητους λόγους, ήταν χτισμένη με υαλότουβλα και περιέκλειε κάποιο κλιμακοστάσιο.
Εκεί λοιπόν στο γείσο των «παραθύρων» τα χελιδόνια είχαν χτίσει τόσο πυκνά τις φωλιές τους όσο πουθενά έχω δει μέχρι σήμερα και έμοιαζαν σαν μεγάλες γειτονιές από λασπόσπιτα. Κατάλαβα πως είχαν χτίσει έτσι τα παράθυρα στους υπόλοιπους τοίχους ώστε τα χελιδόνια που είναι τα μόνα πουλιά μαζί με τα σπουργίτια ενδεχομένως που πηγαίνουν και κάθονται στα παράθυρα των κτιρίων να μην μπορούν να χτίσουν φωλιές σε αυτόν τον ελάχιστο ορίζοντα που επιτρέπεται να έχει ο φυλακισμένος στα μάτια του.
Γι’ αυτό λοιπόν τα χελιδόνια φαίνεται πως συνεννοήθηκαν και όλα μαζί έφτιαξαν τις φωλιές τους εκεί πέρα για να τα βλέπουν σαν σκιές έστω οι φυλακισμένοι αλλά και οι φύλακες όταν ανεβοκατεβαίνουν τη σκάλα και να πλημμυρίζουν τον αέρα γύρω από το απαίσιο κτίριο με τις φωνές τους για να μην ξεχνούν οι έγκλειστοι πως υπάρχει και ο έξω κόσμος και τους περιμένει κάποια μέρα, αλλαγμένους ή μη, δεν έχει καμιά σημασία.
ΥΓ1. Δυστυχώς μου κράτησαν τη μικρή μηχανή στην είσοδο και δεν μπόρεσα να τραβήξω μια φωτογραφία, πράγμα που μπορεί να μου δημιουργούσε προβλήματα αν το επιχειρούσα αλλά θα το έκανα με πολλή χαρά και πεποίθηση. Υπολογίζω να το καταφέρω την επόμενη φορά που θα ξαναπάω εκεί και ήδη μηχανεύομαι τρόπους να ζητήσω άδεια γιατί πρέπει να ξέρετε πως εκτός από τα κινητά στις φυλακές δεν επιτρέπονται και τα laptop και η πρεσβυωπία μου δεν με βοηθάει να διαβάσω βιβλία…
ΥΓ2. Η φωτογραφία αρχείου, αλλά «κολλάει» τέλεια στο θέμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου