Δεν λέω, πέρασα καλά τις δυο – τρεις μέρες στη Νεράϊδα του Ιτάμου που πήγα για το πανηγύρι της Παναγίας της Σπινάσας και είδα πολλούς φίλους και έζησα ωραίες στιγμές. Με την ευκαιρία, πρόλαβα να δω και χάρηκα πολύ πως δίπλα από τον κεντρικό δρόμο αλλά και στις άκρες των χωραφιών και των κήπων, ωρίμασαν κι εφέτος τα βατόμουρα και το γεγονός χαροποιεί φυσικά κάποιους ανθρώπους αλλά και τα πουλιά, όσα έχουν απομείνει.
Θα με ρωτήσετε τώρα τι είδηση είναι αυτή, αλλά έχει κι αυτή τη σημασία της μέσα σε ένα κόσμο που έχει αλλάξει τόσο που η καρποφορία των βάτων όντως αποτελεί γεγονός!!!
Και τούτο γιατί ακόμη και οι βάτοι για να καρπίσουν θέλουν να βρίσκονται κοντά στους ανθρώπους και να παίρνουν ένα μέρος από την ενέργεια που αυτοί μοιράζουν στους κήπους ή στους δρόμους ακόμα και όταν απλά περνάνε. Από τότε μάλιστα που οι άνθρωποι και ζωντανά αραίωσαν την παρουσία τους στο ύπαιθρο και οι βάτοι έχασαν ένα μέρος του ρόλου τους, ρόλος που είχε να κάνει με την προστασία των κήπων και των οριοθέτηση των ιδιοκτησιών με τα αγκαθωτά κλαριά τους και φυσικά και με την καρποφορία.
Έτσι χάθηκαν σιγά - σιγά και τα βατόμουρα τα οποία αποτελούσαν και πολύτιμη τροφή για τους ανθρώπους, σπουδαίο υλικό για την δημιουργία ηδύποτων από τις νοικοκυρές αλλά και για τα πουλιά και πολλές φορές, αν τα βοηθούσε βέβαια ο καιρός για να στεγνώσουν σωστά, έμειναν στο κλαρί πολύ καιρό και γλύκαιναν το στόμα του διαβάτη και του τσοπάνου μέχρι αργά το φθινόπωρο.
ΝΕΡΑΙΔΑ, 12092011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου