ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ…

 

Βιβλιοθήκες έχουν επισκεφθεί κατά καιρούς όλοι σχεδόν οι άνθρωποι και οι περισσότεροι έχουν δανειστεί έστω μια φορά βιβλία να διαβάσουν και σίγουρα τα έχουν επιστρέψει για να τα βρούν και άλλοι. Τους ανθρώπους δε που πηγαίνουν στις δημόσιες βιβλιοθήκες χαρακτηρίζει μια ιδιαίτερη αγάπη για τα βιβλία και ο λόγος που τις επισκέπτονται ή γίνονται μέλη (τώρα μάλιστα που η δικτυακή επικοινωνία δίνει δυνατότητες να περιηγηθεί όποιος θέλει σε όλα τα ράφια και τα συρτάρια των βιβλιοθηκών από το σπίτι του) δεν είναι απαραίτητα ο οικονομικός, όπως θα θεωρούσαν κάποιοι, αλλά η ατμόσφαιρα που έχει μια βιβλιοθήκη και το τυπικό που ακολουθεί και κατά τη γνώμη μου κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον και λειτουργεί καταλυτικά ως προς το αποτέλεσμα του διαβάσματος.

Είναι πολλά αυτάπου μπορούμε να πούμε για μια βιβλιοθήκη αφού κάθε μια είναι διαφορετική από την άλλη και φυσικά κάθε άνθρωπος την βλέπει με τα δικά του μάτια. Στην περίπτωση όμως του σημερινού σημειώματος, αφορμή δόθηκε η ευκαιρία που είχαν τα μέλη της ομάδας «ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» που επισκέφθηκαν την «Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη» του Δήμου Αθηναίων στο Σταθμό Λαρίσης να ξεφυλλίσουν ένα τόμο με παλιές εφημερίδες - ένα τόμο της «Βραδυνής» του Γενάρη του 1971 για την ακρίβεια που ήταν πάνω σε ένα τραπέζι στο αναγνωστήριο.  Σαν να μην είχαν ξαναδεί τέτοιο πράγμα έκαναν και με το δίκιο τους αφού έχουν εξαφανιστεί, όπως οι δεινόσαυροι οι εφημερίδες μεγάλου σχήματος (πλην της «Καθημερινής» που επιμένει αλλά σε τίποτα με τις παλιές εφημερίδες) και άρχισαν να τον ξεφυλλίζουν και να διαβάζουν πράγματα που έχουμε όλοι ξεχάσει πως έγιναν, πρωτοσέλιδα ή στα ψιλά και στα μονόστηλα.

Οι σελίδες δε που έκαναν την μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν ένα δισέλιδο που παρουσίαζε τις ταινίες της εβδομάδας, εορταστικής μάλιστα, που παίζονταν εκείνες τις ημέρες στους δεκάδες κινηματογράφους της Αθήνας και φυσικά κυριαρχούσαν οι ελληνικές. Ξεχώριζε «Ο Τρελλοπενηντάρης» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα που έπιανε ως καταχώρηση τη μισή σελίδα και ακολοθούσε το «Μια ελληνίδα στο χαρέμι» με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Φανταστείτε τι κοινό περίμενε στην ουρά εκείνες τις ημέρες να τους απολαύσει και τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει ένας αναγνώστης σήμερα μιας εφημερίδα πριν από 40 χρόνια για τον κιμηματογράφο ας πούμε, τις προτιμήσεις του κοινού και ένα σωρό άλλα πράγματα που μπορεί να μοιάζουν μακρινά αλλά συζητιούνται ακόμη από πολλούς και ενδεχομένως αποτελούν και υλικό έρευνας για φοιτητές κάποιων σχολών.

Εγώ, ως άνθρωπος των εφημερίδων, που  έχω προλάβει μάλιστα και τη λινοτυπία, στο τυπογραφείο της ιστορικής «Ακρόπολης», στην οδό Φειδίου και καθώς τελευταια  είμαι αποκομμένος από τις εφημερίδες και τα αρχεία τους, συγκινήθηκα ιδιαίτερα σαν είδα ένα τόμο και ζήτησα από τον φίλο Ηλία Γεωργουλέα να μου κάνει μια φωτογραφία να τις θυμάμαι γιατί ποιος ξέρει πόσα χρόνια ακόμη θα είναι στη διάθεση του κοινού. Ήδη όπως μαθαίνω, η Εθνική Βιβλιοθήκη έχει προχωρήσει στην πλήρη φιλμογράφηση του αρχείου της και κανενός απ’ όσους την επισκέπτονται τα χέρια πλέον δεν αγγίζουν τυπωμένο χαρτί. Πάντως, η σελίδα με την καταχώρηση του «Τρελοπενηντάρη» ήταν απλά μια σύμπτωση και δεν δηλώνει τίποτα άλλο σχετικά με την ηλικία μου…

 

ΑΘΗΝΑ, 03102013