ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΗΛΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΒΟΙΑΣ

 

Αναφέρθηκα σε προηγούμενη ανάρτηση για τον θησαυρό του φθινοπώρου στη Μελιβοία, δηλαδή τα κάστανα, που χάρη στην καλλιέργεια και τη διαρκή φροντίδα των δέντρων από τους εργατικούς ανθρώπους αυτού του μεγάλου  χωριού της Λάρισας που είναι χτισμένο στις πλαγιές του Κισάβου, τους αποδίδουν ένα αρκετά ικανοποιητικό εισόδημα, αλλά δεν είναι μόνο αυτά που τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Είναι και τα κεράσια και τα μήλα…

Κεράσια δεν είδα, λόγω εποχής αυτές τις ημέρες που είχα πάει εκεί πάνω, είδα όμως αρκετά μήλα στα κλαδιά των περιποιημένων δέντρων. Λέω αρκετά γιατί και αυτός ο ευλογημένος καρπός της γης της Μελίβοιας είχε μαζευτεί και μετά από την διαλογή, τον πήραν οι έμποροι και τον έβαλαν στα ψυγεία για να διατηρηθεί μέχρι να φτάσει στις αγορές. Πρόκειται δε για μήλα εξαιρετικής ποιότητας , πράγμα που οφείλεται πάλι στην γεωγραφική θέση που είναι η Μελίβοια, με νοτιοανατολικό προσανατολισμό, συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο το βουνίσιο αέρα του Κισάβου με την αύρα του Αιγαίου.

Ο Χρήστος Ρήγας και η κυρά Χρυσούλα με τον αδερφό της
μπροστά σε μια κατάφορτη απόμήλα φιρικιά.

 Έτσι, αυτές τις ημέρες δεν μπόρεσα παρά να δω μήλα στη διαλογή και παρακολούθησα σε ένα συσκευαστήριο, αρκετή ώρα τα εκπαιδευμένα μάτια και χέρια των γυναικών που ξεχωρίζουν τα μήλα, κυρίως ανάλογα το μεγεθός τους και τα βάζουν σε διαφορετικά κουτιά τα οποία είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μπαίνουν αμέσως στο ψυγείο. Ήμουν τυχερός όμως να δω και λίγες μηλιές φορτωμένες με τα υπέροχα φιρίκια που συλλέγονται τελευταία από τις άλλες ποικιλίες και θαύμασα αυτά τα δώρα της φύσης που άμα τύχουν περισσότερης φροντίδας από τους ανθρώπους, γίνονται καλύτερα και πλέον ανταγωνιστικά στην αγορά.