Η Μελίβοια της Λάρισας όπου βρέθηκα τις προηγούμενες ημέρες,
είναι σαν ένας μικρό κομμάτι των κήπων της Εδέμ, καθώς εκεί χάρη του κλίματος
και της γεωγραφικής θέσης της ευδοκιμούν όλα σχεδόν τα φρούτα και τούτα αποτελούν
και τη βάση της ανθούσας οικονομίας του χωριού και το έχουν κάνει ονομαστό σε
όλη την Ελλάδα και τον κόσμο.
Δεν ευδοκιμούν όμως μόνο τα κεράσια, τα μήλα και τα κάστανα
στη Μελίβοια, ευδοκιμούν και πολλά άλλα
άγρια φρούτα τα οποία προς το παρών δεν τυχαίνουν εμπορικού ενδιαφέροντος αλλά
οι ντόπιοι τα εκτιμούν δεόντως και συλλέγουν κάποια από αυτά για να τα φάνε ή
να παρασκευάσουν ρακί, όπως τα κούμαρα (Arbutus unedo). Τα κούμαρα αυτές τις ημέρες
βρίσκονται στο απόγειο της καρποφορίας τους και επειδή μάλιστα φέτος η χρονιά
ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή, τσακίζονται κυριολεκτικά οι κουμαριές από το βάρος των
καρπών και χρωματίζουν με υπέροχα χρώματα όλα τα κλαριά. Τόσο καρπό, έχουν
πολλά χρόνια να δουν λένε στο χωριό και πολλοί ετοιμάζονται να μαζέψουν και
αφού περάσουν καμιά 30αριά μέρες ζύμωσης να κάνουν ρακί το οποίο είναι
εξαιρετικό. Εκτός από τις κουμαριές φέτος καλή ήταν και η καρποφορία της σουρβιάς,(sorbus) ένος σπάνιου δέντρου
που απαντάται σε πολλά δάση και έχει ωραίο καρπό, στυφό κάπως αλλά πολύ
γευστικό όταν αυτός έχει ωριμάσει αρκετά.
ΑΘΗΝΑ, 15102013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου