Φυσικά και μάζεψα κι εγώ κάστανα, τις λίγες ημέρες που ήμουν
στη Μελίβοια και τριγυρνούσα στις εξοχές και στα περιβόλια με τις καστανιές και
μάλιστα έφερα και μερικά μαζί μου για να πάρει λίγο χρώμα από φθινόπωρο το
σπίτι και να θυμηθώ το χωριό μου.
Εκείνο όμως που δεν περίμενα να βρω μπροστά μου, ήταν μια
φωλιά γεμάτη άδεια αυγά φιδιού, δεντρογαλιάς νομίζω, και μου άρεσε γιατί μέχρι
σήμερα, παρόλο που έχω ζήσει πολλά χρόνια στο χωριό, δεν είχα τύχει να ξαναδώ
και μόνο σε φωτογραφίες τα έβλεπα. Τα είδα σε μια άκρη του χωραφιού του Σταύρου
Γκαμπράνη και μου κίνησαν το ενδιαφέρον να σας τα δείξω, μιας και τον τελευταίο
καιρό μιλάμε συχνά για άλλα «αυγά φιδιού» και να καταλάβετε πως όταν είναι
άδεια δεν έχουν κανένα πλέον φόβο. Ούτε και όταν έχουν ακόμη μέσα τους τα
φιδάκια υπάρχει κανένας κίνδυνος (ακόμη και τα μικρά της οχιάς που δεν βγαίνουν
από αυγά αλλά γεννιούνται κανονικά φιδάκια είναι επικίνδυνα) και όπως διάβασα,
μόλις αυτά βγούν από το αυγό αναζητούν τροφή. Το τι τρώει τώρα ένα νεογέννητο
φιδάκι, είναι κάτι που δεν ξέρω όπως επίσης δεν ξέρω σε τι ποσοστό επιζούν
γιατί το δάσος δεν είναι και ο πιο κατάλληλος τόπος να ξεκινήσει τη ζωή του ακόμη
και ένα νεογέννητο τέρας καθώς παντού υπάρχουν άλλα είδη που θέλουν να το φάνε…
Σημειώνουμε πως τα αυγά τω ν φιδιών δεν έχουν σκληρό κέλυφος
όπως των πτηνών ή των χελωνών και το περίβλημά τους είναι μια λεπτή μεμβράνη
που σκίζεται εύκολα σαν τελειώσει η επώαση την οποία οι φιδομάνες αναθέτουν στη
θερμοκρασία της γης και τα αφήνουν στην τύχη που ενδεχομένως θα έχουν από άλλους
θηρευτές. (Τη φωτογραφία με την αφεντιά μου να κρατάω τα αυγά του φιδιού στα χέρια τράβηξε ο Χρήστος Ρήγας που μαζί περπατήσαμε τα χωράφια και το δάσος της Μελίβοιας. Τον ευχαριστώ...)
ΑΘΗΝΑ,16102013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου