Καλό και ωφέλιμο απ’ όλες τις πλευρές να ασχολούμαστε με την ιστορία μας και να περπατάμε τα μονοπάτια, τις κορφές και τα ποτάμια που βάδισαν άνθρωποι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι και να αναζητούμε νέα στοιχεία και παλιά ντοκουμέντα…
Εκεί όμως που περπατάμε πρέπει να έχουμε το νου μας γιατί κι άλλοι άνθρωποι, το ίδιο μοναδικοί και σίγουρα κι αυτοί ανεπανάληπτοι κάνουν ακόμη πράγματα μας ξαφνιάζουν. Όπως ο κυρ Σπύρος Μάγαλος και η γυναίκα του Βασιλική που είδα σήμερα το πρωί να τρυγάνε μαζί με λίγους συγχωριανούς, το αμπέλι τους στη Λαζινιά της Αράχωβας Ναυπακτίας δίπλα στο δρόμο που οδηγεί στην Ευρυτανία.
Φυσικά και δεν είναι ο μόνος ο κυρ Σπύρος που έχει αναβιώσει το αμπέλι με τη ντόπια ποικιλία κοσμάδες και σιδερίτες και συνεχίζει την παράδοση που θέλει το αραχωβίτικο κρασί, «μπρούσκο και τσουχτερό» όσοι το θυμούνται αλλά στη θωριά του σήμερα εκεί στις πλαγιές της Αράχωβας είδα την ατέλειωτη σειρά των προγόνων που κάθε ένας με τον τρόπο του πάλεψαν να κρατήσουν όρθιο και ζωντανό αυτό τον τόπο και η ιδέα πως μπορεί κανένας να μην συνεχίσει μου πόνεσε την καρδιά και μου βάρυνε την ψυχή...
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 24102010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου