Ο Σπερχειός που βρίσκεται σε απόσταση
αναπνοής από την Σπερχειάδα προσφέρει και μάλιστα δωρεάν, αγκαλιές ολόκληρες
από καναπίτσες από τις οποίες φτιάχνουν όσοι ξέρουν, και αυτοί που ξέρουν
καλύτερα απ’ όλους είναι οι τσιγγάνοι, κάθε λογής καλάθια και καλαθάκια τα
οποία τις τελευταίες δεκαετίες παραμερίστηκαν από τα πλαστικά ανάλογα είδη,
αλλά ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσουν να βάζουν μέσα σε αληθινά
καλάθια διάφορα πράγματα ή να στολίζουν με αυτά τους χώρους τους κι έτσι σώθηκε
αυτή η αρχαία τέχνη…
Στο παζάρι της Σπερχειάδας προχθές είδα
αρκετούς τσιγγάνους να έχουν καλάθια προς πώληση αλλά ένας που κρατούσε ένα
στρογγυλό καλάθι, σαν το εξωτερικό μιας μπάλας μου κίνησε το ενδιαφέρον και τον
ακολούθησα ως το «μαγαζί», ήτοι το αυτοκίνητο το οποίο ήταν εκτός από
μεταφορικό μέσο, αποθήκη των καλαθιών, κρεβατοκάμαρα και κουζίνα μαζί. Εκεί, ο Γιώργος
Ζαφειρόπουλος με σύστησε στη γυναίκα του Παναγιώτα η οποία εκείνη τη στιγμή
έψηνε καφέ στη γκαζιέρα και έβαλε φλυντζάνι και για μένα και ομολογώ, τον
ευχαριστήθηκα παρέα με το ωραίο ζευγάρι, την κόρη τους Μαρία και την πανέξυπνη
εγγονή τους Παναγιώτα.
Εκεί ακουμπώντας στο αυτοκίνητο πιάσαμε
κουβέντα για τα καλάθια, το πώς τα φτιάχνουν και αν έχουν ζήτηση και φυσικά,
συμφωνήσαμε πως η φύλαξη ορισμένων αγαθών είναι καλύτερα να γίνονται σε καλάθια
γιατί αυτά αερίζονται και δεν μουχλιάζουν. Εκεί μιλήσαμε και γι’ αυτά που θέλω
εγώ για τα δικά μου προϊόντα και κανονίσαμε να πάω την άνοιξη ως την
Καμηλόβρυση, έξω από τη Λαμία που κατοικούν όταν δεν είναι στα ποτάμια και τα
παζάρια και να παραγγείλω αυτά που θέλω, καλαθάκια δηλαδή αλλά και κόφες για να
απαλλαγώ από τα καφάσια που παρά την αντοχή τους δεν ενδείκνυνται για τη
διατήρηση αγαθών.
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 31102016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου