 |
Ένας τζίτζικας που κάτι θέλει να μας πει στο δοκάρι της πέργκολας
|
Ως γνωστόν τα τζιτζίκια εμφανίζονται με τις ζέστες του
καλοκαιριού και ως μόνο έργο (γι’ αυτό και ζήλεια από τα άλλα τα εργατικά
πλάσματα) έχουν να πιάνονται στα κλαδιά και τους κορμούς των δέντρων, να
βγάζουν μια προβοσκίδα η οποία τρυπάει ακόμη και τα πιο σκληρούς φλοιούς, να
ρουφάνε τους χυμούς του φυτού και να τραγουδάνε ασταμάτητα…
 |
Τρία τζιτζίκια τραγουδάνε το σκοπό τους στον κορμό μιας
συκιάς
|
Εκεί πάνω στα δέντρα τους βλέπουμε, αν δώσουμε βέβαια
προσοχή στο σημείο που ακούγεται το τραγούδι τους γιατί καθένας τραβάει το σόλο
του προσπαθώντας πολλές φορές να καλύψει τον κοντινό του και μπορούμε να τους
πλησιάσουμε αρκετά, ακόμη και να τους πιάσουμε, αλλά δεν υπάρχει λόγος. Είναι
φορές όμως που μπορούμε να τους δούμε να
είναι αγκιστρωμένοι σε διάφορα άσχετα σημεία, όπως ο τζίτζικας της φωτογραφίας
ο οποίος προτιμά το δοκάρι μιας πέργκολας σε ένα παραλιακό κατάστημα αναψυχής, το
ξύλο του οποίου σίγουρα είναι νεκρό ενώ το βερνίκι που είναι περασμένο δεν
είναι και το πιο υγιεινό που υπάρχει στον κόσμο. Τι τον οδήγησε εκεί, είναι
άγνωστο· αν δούμε όμως αυτή την κίνησή του με τη
θερινή διάθεση που επικρατεί, πιθανόν ο τραγουδιστής του καλοκαιριού να θέλησε
με τον τρόπο του να επιβάλλει τους αληθινούς ήχους που επιβάλλει η εποχή στο κατάστημα
του οποίου ο υπεύθυνος για τη μουσική επιβάλλει ακούσματα που αρέσουν σε αυτόν και
δυστυχώς, κανένας από τους πελάτες δεν βρίσκεται να του πει: κλείστο το ρημάδι
να ακούσουμε το καλοκαίρι!
ΑΘΗΝΑ, 05072017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου