Διακοπές όπως τις εννοεί ο πολύς κόσμος (κολύμπι, άραγμα
στην παραλία, ταβέρνες, ξενύχτια), σπάνια έκανα. Πήγαινα κάθε καλοκαίρι σε μικρά
νησιά κυρίως και αφού αφιέρωνα μια ημέρα για προσαρμογή, αμέσως ξεκινούσα τα
περπατήματα και κυριολεκτικά δεν άφηνα ούτε ένα σημείο τους να μην δω και
φωτογράφιζα ότι μου κινούσε το ενδιαφέρον, για προσωπική χρήση αλλά και για
διάφορα δημοσιεύματα κι έτσι περνούσε η μέρα μου και κούραση δεν με άφηνε να
κάνω τίποτα σπουδαίο τα βράδια.
Έτσι λοιπόν πήγα και στο Κάτω Κουφονήσι με το καΐκι του
Πράσινου, το 2003 και το γύρισα όλο μέσα σε πέντε ώρες και έναν εκπληκτικό ήλιο
μιας ημέρας που το βοριαδάκι είχε καθαρίσει εντελώς το ορίζοντα. Στάθηκα λίγο
στην μεγάλη παραλία Νερό, όπου υπάρχει μια πηγή με καλούτσικο νερό και μετά
ανηφόρισα προς τη ράχη του νησιού όπου απλώνονται μεγάλα χωράφια και τα οποία
εκείνη τη χρονιά έδειχναν πως είχαν καλλιεργηθεί. Στη μέση μάλιστα κάποιου ήταν
ξαπλωμένη μια ξερή τεράστια φίδα η οποία που προκάλεσε εντύπωση για τον τρόπο
με τον οποίο είχε ξεριζωθεί ενώ φαινόταν πως κάποιος επιχείρησε να τις κόψει τα
κλαδιά αλλά παράτησε το έργο στη μέση.
Πιο πάνω, στη ράχη του νησιού, σε ένα σημείο που έβλεπε
ολόκληρη την Κέρο ανατολικά και δυτικά τη Σχοινούσα συνάντησα ένα από τα
ομορφότερα και καλοδιατηρημένα αλώνια των Μικρών Κυκλάδων. Κάθισα αρκετή ώρα και
μεσημεριάτικα μάλιστα δίπλα του απολαμβάνοντας το μοναδικό τοπίο και τη γη που
στην επιφάνειά της τόσες και τόσες γενιές κυκλαδιτών αγωνίστηκαν για τη σοδειά
της χρονιάς και η οποία αποτιμούνταν στο αλώνι τα θεμέλια του οποίου πρέπει να
ήταν όσο και ο κόσμος που ζει στις Κυκλάδες.
Έχουν περάσει από τότε πολλά χρόνια και ελπίζω να μην έχει
υποστεί σοβαρές αλλοιώσεις και να το ξαναδώ όπως το γνώρισα εκείνα τα χρόνια
τις επόμενες ημέρες που θα ξαναπάω και στο Κάτω Κουφονήσι να δω και τι άλλαξε
από τότε μέχρι σήμερα…
ΑΘΗΝΑ, 18072017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου