Ο Πρόδρομος είναι ένας συνοικισμός του μεγάλου χωριού
Πρασιά στη Δυτική Ευρυτανία (Απεράντιος) του οποίου οι κάτοικοι, όπως και σε
όλα τα χωριά της ορεινής Ελλάδας έχουν σκορπίσει σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας
και στην πατρώα γη μόνιμα ζουν καμιά δεκαριά νοματαίοι οι οποίοι, κάθε χρόνο
λιγοστεύουν και κανείς δεν παίρνει τη θέση τους…
Έχοντας αναλάβει να φτιάξω έναν βιβλίο με την ιστορία που
ακουμπά στις μνήμες των Προδρομιτών και αφού έχω μιλήσει με τους περισσότερους απ’
αυτούς που ζουν στην Αθήνα, την Βοιωτία και την Αιτωλοακαρνανία πήγα προχθές
και στην πηγή της μνήμης, δηλαδή στον Πρόδρομο να περπατήσω τον τόπο, να βγάλω
φωτογραφίες αλλά κυρίως να κάτσω λίγες ώρες με τους ανθρώπους που κρατάνε ακόμη
ανοιχτές λίγες πόρτες των σπιτιών στο σιωπηλό χωριό και έφυγα από εκεί
ικανοποιημένος από το ωραίο έργο.
Έφυγα αλλά το
μυαλό μου έμεινε εκεί, στην αυλή του πατρικού των Μητραλαίων, σε ένα χειροποίητο
ξύλινο τραπεζάκι που άφησαν να λιώνει κάτω από την γέρικη βελανιδιά στον καιρό.
Σε αυτό το τραπεζάκι που κάθονταν να
πάρουν ανάσα και να στοχαστούν τα πεπραγμένα της ημέρας οι Μητραλαίοι και ένας θεός
ξέρει πόσα και πόσα ζητήματα που τους απασχολούσαν πάνω σε αυτό συζητήθηκαν και
πάρθηκαν κρίσιμες αποφάσεις.
Σε αυτό το τραπεζάκι λοιπόν, όπου συχνά κάθονταν ο Κώστας
(Κώτσιας) Μητραλής και έγραφε με ωραία καλλιγραφικά γράμματα τα γράμματα που
έστελνε αλλά και αγνάντευε τον ωραίο τόπο που έζησε τη γενιά του, στάθηκα για
λίγο και συλλογίστηκα πόσο όμορφο θα ήταν να καθόμασταν οι τωρινοί μαζί με τους
ίσκιους των προγόνων ώστε να μη χαθεί καμιά κουβέντα για όσα έζησε και είδε η γενναία
γενιά τους…
ΑΘΗΝΑ, 09072017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου