Ο ΤΟΙΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Τους τοίχους τους φτιάχνουν οι άνθρωποι για μια σειρά πρακτικούς λόγους: να τους προφυλάσσουν από τα καιρικά φαινόμενα όλες τις εποχές του χρόνου, να κρατάνε σε ασφάλεια τον όποιο πλούτο έχουν αποκτήσει και φυσικά να αποκρύπτουν όταν χρειάζεται από τους άλλους τις κινήσεις τους – καλές ή κακές δεν έχει σημασία. Σε αντίθετη περίπτωση, όλα όσα κάνουν γίνονται δημόσια και το θέαμα κρίνεται αναλόγως με την οπτική, την παιδεία και την αισθητική αυτού που φαίνεται κι βεβαίως αυτού που βλέπει χωρίς δόλο κάποτε αλλά συνήθως λαθραία. Την ευθύνη πάντως για το τι θέλει κάποιος να φανεί στον τοίχο του ή μέσα από τα παράθυρά του καθώς και τα υλικά με τα οποία επιθυμεί να κατασκευαστεί, την έχει αποκλειστικά ο ίδιος.

Με την πρόοδο του χρόνου τα πράγματα άλλαξαν και από εκεί που ο τοίχος κάθε σπιτιού ή μιας ιδιοκτησίας ήταν ένας χώρος που σκέφτονταν κάποιος να πλησιάσει – πόσο μάλλον να γράψει κάτι πάνω σε αυτόν- φτάσαμε στο σημείο που έχει καταντήσει πίνακας ανακοινώσεων κάθε τυχαίου που περνάει από εκεί. Τόσο που πολλές φορές δημιουργεί ανάμεικτες εντυπώσεις γι’ αυτόν που κρύβει πίσω του. Δεν θέλει πολύ, ένας να γράψει κάτι, αμέσως ακολουθούν ένα σωρό άλλοι και συμπληρώνουν το διάλογο, άλλος με το κοντό του και άλλος με το μακρύ του μέχρι να δημιουργηθεί μια «βαβέλ» από μουντζούρες.  

Το φαινόμενο είναι πλέον συνηθισμένο στην πόλη που κατοικούμε και μάλλον μας ξενίζει όταν δούμε ένα καθαρό τοίχο ή έστω ένα τμήμα του. Είναι πλέον πέρα από την αισθητική μας, ως άνθρωποι με τη στοιχειώδη καλλιέργεια και βεβαίως ως πολίτες με κοινό νου να μπορούμε να επεξεργαστούμε το αυτονόητο όχι μόνο στα ντουβάρια της πόλης αλλά και στις οθόνες των υπολογιστών και των τηλεφώνων που έχει μεταφερθεί το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου λόγου και φυσικά της προπαγάνδας και των ψεύτικων ειδήσεων. Ένα σωρό πράγματα θα μπορούσαν να γραφτούν για τους τοίχους της Αθήνας και τους «τοίχους» των δικτύων οι οποίοι όπως προαναφέρθηκε είναι το ίδιο ευάλωτοι στις διαθέσεις των περαστικών αλλά κυρίως των κακόβουλων που τους έχουν βάλει στο στόχο και συχνά ξεσπούν πάνω τους με κάθε τρόπο κι έτσι πολλοί οδηγούνται στη δημιουργία ψηλότερων τοίχων ή τους ενισχύουν με ισχυρά ηλεκτρονικά μέσα και φίλτρα.

Ο μόνος τοίχος που είδα χθες να μην κινδυνεύει από αυτά που λέμε, ήταν αυτός του άθλιου γυάλινου κτιρίου που έχτισε ένας ξεχασμένος εργολάβος στη θέση ενός παλιού ωραίου σχολείου στην οδό Ακαδημίας και τούτο λόγω ύψους. Εκεί που βρίσκεται στα ουράνια δεν τον φτάνει καμιά πέτρα, κανένα σύνθημα δεν κολλάει πάνω του και κανένα αυθαίρετο post δεν πρόκειται να βάλει σε σκέψεις τους περαστικούς. Ούτε ο κρύος ουρανός της Αθήνας ήθελε χθες να ακουμπήσει πάνω του μη και τα μισάνοιχτα παράθυρά του ρουφήξουν τα αραιά συννεφάκια του και βιαστικά τον προσπέρασε τρομαγμένος από  το παγωμένο γυαλί που τον ντύνει από την κορυφή ως το πεζοδρόμιο.

ΑΘΗΝΑ, 20032019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 18032019, σελ. 37.