Τρόποι για να γνωρίσει κάποιος μια πόλη είναι πολλοί και εξαρτώνται από ένα πλήθος παραγόντων. Κυρίως την προσωπικότητα που διαθέτει ο καθένας, τις ανάγκες, τις ανησυχίες του, τις επιδιώξεις του. Υπάρχουν άνθρωποι που αφιερώνουν αρκετό χρόνο να γνωρίσουν μια πόλη, περπατώντας της, ρωτώντας και διαβάζοντας γι’ αυτήν και υπάρχουν και πολλοί που εκτός από τα βασικά που αφορούν το σπίτι τους ή την δουλειά τους, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου τι γίνεται στο παραδίπλα δρόμο, πόσο δε τι συμβαίνει σε μια μακρινή γειτονιά. Τούτο ισχύει τόσο για τους αυτόχθονες, όσο και για τους ξενοφερμένους κάθε στιγμή της ιστορίας κάθε πόλης και όσο μεγαλώνει σε έκταση τόσο περισσότερο γίνεται για μεγάλο αριθμό των κατοίκων της, μια άγνωστη και ανεξερεύνητος περιοχή.
Για την ιστορία κάθε πόλης, λίγο πολύ οι περισσότεροι μαθαίνουν κάτι από το σχολείο ή μαθαίνουν από τα ΜΜΕ που συχνά φροντίζουν να δίνουν αρκετά στοιχεία για την περιοχή που συνέβη το ένα ή το άλλο γεγονός. Η περισσότερο γνωστή περιοχή κάθε πόλης, της Αθήνας ας πούμε είναι το λεγόμενο ιστορικό κέντρο με τα μνημεία της ιστορίας της που σε κάποιες άκρες του συμπίπτει με το διοικητικό και το εμπορικό. Αυτή η περιοχή είναι και η πιο γνωστή σε όλους και σε αυτή κυκλοφορούν οι τουρίστες ενώ στους Αθηναίους ή στους επισκέπτες των Αθηνών αρέσει η κυριακάτικη βόλτα στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, την αρχαία αγορά, τον Κεραμεικό, την Πλάκα, το Μοναστηράκι και τα πολύβουα πέριξ.
Από τους κυριακάτικους επισκέπτες του κέντρου, οι περισσότεροι πάνε για περπάτημα για να ξεσκάσουν ή να διασκεδάσουν στα άπειρα καταστήματα που λειτουργούν σε αυτή την περιοχή, ένας σεβαστός όμως αριθμός ντόπιων και ξένων πηγαίνει να γνωρίσει τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Ένας άλλος αριθμός επισκεπτών, επίσης υπολογίσιμος, κατευθύνεται στο Μοναστηράκι, στην πλατεία Αβησσυνίας όπου λειτουργούν αρκετά παλαιοπωλεία αλλά και στους γύρω δρόμους όπου παλαιοπώλεις, αλλά και συστηματικοί ή πρόσκαιροι ρακοσυλέκτες και άλλοι επιτήδειοι απλώνουν την πραμάτεια τους. Όλοι περιμένουν τον πελάτη που ψάχνει να βρει κάτι παλιό για την τέχνη του ή την ομορφιά του συχνά αλλά πολύ περισσότερο για την διακόσμηση κάποιου χώρου αναζητώντας σε αυτό ποιος ξέρει τι χαμένο από την προσωπική ζωή του καθενός ή από την κοινή ιστορία.
Σε αυτή την πλατεία ανέκαθεν λειτουργούσε αυτή η αγορά, όλη την εβδομάδα αλλά περισσότερο την Κυριακή στο λεγόμενο παζάρι καθώς έφτανε σε αυτή όλη η σοδειά από αγορές παλαιών αντικειμένων από ιδιώτες αλλά και από εκείνους που τα μάζευαν από σπίτια που άδειαζαν, από τους δρόμους συχνά και από τα σκουπίδια και αφού γίνονταν μια πρώτη εκτίμηση, έβγαιναν κατόπιν στον πάγκο ή το τσόλι. Παλαιότερα εκεί εύρισκε όποιος ήθελε και πράγματα ανάγκης, όπως οικιακά σκεύη ή ρούχα από δεύτερο χέρι αλλά αυτή η εποχή ξεχάστηκε. Η φθήνια των εισαγομένων δεν αφήνει περιθώρια για κάτι τέτοιο.
Έτσι στο παζάρι έχουν απομείνει τα λεγόμενα παλαιά, αντικείμενα κυρίως που έχουν την πατίνα του χρόνου, από άλλες εποχές και πιθανόν άχρηστα να εξυπηρετήσουν σημερινές ανάγκες. Όλα έχουν όμως μια γοητεία καθώς αυτά λειτουργούν ως οχήματα νοσταλγίας για κάποιες άλλες, όχι και πολύ μακρινές εποχές και οι ωριμότεροι σίγουρα θα τα θυμούνται να είναι σε χρήση ή να στολίζουν σαλόνια σε παλιά σπίτια ή μέσω αυτών να θυμούνται πρόσωπα αγαπημένα που δεν είναι πια στη ζωή και ήταν δεμένα με αυτά. Τα περισσότερα είναι έργα φτιαγμένα με τα χέρια ενώ αρκετά είναι βγαλμένα από εργαστήρια με μηχανήματα που απέχουν πολύ από τα σημερινά αυτόματα και την μαζική παραγωγή. Το τελευταίο, που ορίζει και την σπανιότητά τους είναι ένα βασικό στοιχείο για την εκτίμηση της τιμής τους. Φτιαγμένα από όλα σχεδόν τα υλικά, άλλα χαρακτηρίζονται συλλεκτικά και αποτελούν τον χαμένο θησαυρό που κρύβεται στο Μοναστηράκι και τους γύρω δρόμους και ο οποίος αναζητεί αυτόν που θα τον ανακαλύψει.
Πέρα απ’ αυτό όμως όλα αυτά τα αντικείμενα, χρήσιμα ή άχρηστα, όμορφα ή άσχημα, αξιόλογα ή και για πέταμα ακόμη αποτελούν έναν θησαυρό πληροφοριών για την ζωή της πόλης επί αρκετές δεκαετίες και είναι η χαρά αυτών που δεν έχουν την μανία της συλλογής να τα βλέπουν και να τα χαίρονται στους πάγκους και τα τσόλια. Όσο υπάρχει το Μοναστηράκι με το παζάρι αυτή άσκηση της μνήμης και η ανίχνευση του παρελθόντος της πόλης μέσω των παλαιών αντικειμένων, θα συνεχίζεται για πολλές γενιές ακόμη.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕ ΑΛΛΟ ΜΑΤΙ…
Η εκούσια καραντίνα στο χωριό δυο χρόνια τέλειωσε και η επιστροφή στην Αθήνα είναι γεγονός που θα περνούσε απαρατήρητο αν δεν άρχιζα να περπατάω στην πόλη και να μεταφέρω αυτά όπως τα βλέπω. Από σήμερα στην NEXTDEAL μια νέα αθηναϊκή περίοδος…
ΑπάντησηΔιαγραφή